دیگوکسین (Digoxin) یک داروی مهم درمانی است که به عنوان یک گلیکوزید قلبی شناخته می‌شود. این دارو از گیاه دیجیتالیس پورپورا بدست می‌آید و برای درمان بیماری‌های قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. عمده تأثیر دیگوکسین بر روی قلب از طریق مهار پمپ سدیم-پتاسیم ATPase است که به افزایش میزان سدیم در داخل سلول‌های عضله قلبی منجر می‌شود. این افزایش سدیم باعث افزایش توان عمل قلبی و بهبود علائم نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی می‌شود.
دیگوکسین چیست؟
دیگوکسین یک داروی قلبی است که برای درمان برخی از مشکلات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو از گیاه دیگیتالیس استخراج می‌شود و به عنوان یک اینوتروپ مثبت عمل می‌کند، به این معنی که عملکرد قلب را افزایش می‌دهد.
اصلی‌ترین کار دیگوکسین، مهار پمپ سدیم-پتاسیم در سلول‌های قلبی است. این عمل باعث افزایش مقدار سدیم درون سلولی و کاهش مقدار پتاسیم می‌شود که در نتیجه باعث افزایش قدرت انقباضی قلب و افزایش کارایی آن می‌شود.
دیگوکسین معمولاً برای درمان نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی و برخی موارد دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو باید تحت نظر پزشک تجویز و استفاده شود، زیرا دارای عوارض جانبی و تداخلات دارویی می‌باشد.
برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.
رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸
آرین طب ارائه ارائه‌دهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل
مکانیسم اثر دیگوکسین
دیگوکسین پمپ‌های سدیم-پتاسیم ATPase را مهار کرده و باعث افزایش سطح سدیم داخل سلولی می‌شود. همچنین، پمپ تبادل سدیم-کلسیم سعی می‌کند سدیم اضافی را از سلول خارج کرده و در عوض کلسیم بیشتری وارد سلول کند. افزایش غلظت کلسیم داخل سلول ممکن است فعالیت پروتئین‌های انقباضی را تحریک کند، از جمله اکتین و میوزین.
علاوه بر این، داروی دیگوکسین با تأثیر بر فعالیت الکتریکی قلب، سبب افزایش شیب فاز 4 دپلاریزاسیون می‌شود، دوره پتانسیل عمل را کوتاه کرده و حداکثر توان دیاستولیک را کاهش می‌دهد.
فارماکوکینتیک دیگوکسین
فراهمی زیستی دارو در فرم قرص بین 60 تا 80 درصد و در فرم الگزیر بین 70 تا 85 درصد قرار دارد. شروع اثر دارو به شرح زیر است:
در مصرف خوراکی، اثر دارو پس از 0.5 تا 2 ساعت شروع می‌شود و در 2 تا 6 ساعت به حداکثر اثر خود می‌رسد.
در مصرف داخل وریدی، شروع اثر پس از 5 تا 30 دقیقه اتفاق می‌افتد و در 1.5 تا 4 ساعت به حداکثر اثر خود می‌رسد. طول اثر دارو حدود 3 تا 4 روز است و زمان حداکثر غلظت پلاسمایی آن در فرم خوراکی بین 1 تا 3 ساعت است. تقریباً 20 تا 25 درصد از دارو به پروتئین‌های پلاسمایی متصل می‌شود و حجم توزیع دارو بین 6 تا 7 لیتر برای هر کیلوگرم وزن بدن است. دیگوکسین در کبد متابولیزه می‌شود و متابولیت‌های آن شامل دیگوکسیژنین بیس دیژیتوکسوساید و دگوکسیژنین مونودیژی توکسوساید (که فعال است) می‌باشند. نیمه‌عمر دارو حدود 1 تا 3 روز است و دفع آن از طریق ادرار (بین 57 تا 80 درصد) و مدفوع (بین 9 تا 13 درصد که شامل صفرا است) صورت می‌گیرد.
مقدار مصرف دیگوکسین
فیبریلاسیون دهلیزی:
رژیم سریع (دوز بارگیری شده):
- داخل وریدی: 8 تا 12 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن (معادل 0.0008 تا 0.012 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به عنوان کل دوز بارگیری شده؛ در ابتدا 50 درصد از دوز بارگیری، سپس ممکن است با احتیاط یک چهارم دوز بارگیری شده هر 6 تا 8 ساعت دو بار در روز تجویز شود. قبل از هر دوز، واکنش‌های بالینی و سمیت را به دقت ارزیابی کنید.
- خوراکی: 10 تا 15 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن به عنوان کل دوز بارگیری شده؛ در ابتدا 50 درصد از دوز بارگیری، سپس ممکن است با احتیاط یک چهارم دوز بارگیری شده هر 6 تا 8 ساعت دو بار در روز تجویز شود. قبل از هر دوز، واکنش‌های بالینی و سمیت را به دقت ارزیابی کنید.
دوز نگهدارنده:
- خوراکی: 3.4 تا 5.1 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه یا 0.125 تا 0.5 میلی‌گرم روزانه؛ ممکن است بر اساس پاسخ بالینی، سطح سرمی دارو و سمیت آن، هر 2 هفته افزایش دوز دارو صورت گیرد.
- وریدی/عضلانی: 0.1 تا 0.4 میلی‌گرم روزانه؛ روش داخل عضلانی به دلیل واکنش شدید در محل تزریق ترجیح داده نمی‌شود.
نارسایی قلبی: همان طور که در دستورالعمل‌های ACCF/AHA اشاره شده است، مقدار مصرف بارگیری برای شروع درمان دیگوکسین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ضروری نیست. دوز پیشنهادی 0.125 تا 0.25 میلی‌گرم روزانه به صورت خوراکی/وریدی؛ دوزهای بالاتر شامل 0.5 تا 0.375 میلی‌گرم در روز به ندرت مورد نیاز است.
نحوه عملکرد دیگوکسین و موارد مصرف
دیگوکسین باعث افزایش در نیروی انقباضی قلب می شود و سرعت نظم قلب را تحت تاثیر قرار می دهد ؛ دوز های کم و متوسط گلیکوزید های قلبی از طریق تحریک عصب واگ موجب کم کردن تواتر گره سینوسی دهلیزی ( SA node ) شده و موجب کاهش ضربان قلب می شود و در دوز های بالا و سمی خودکاری قلب افزایش ، قدرت و توانایی خود تحریکی به وجود می آید این عمل منجر به افزایش پتانسیل و دپولاریزاسیون خود به خود می شود و این تغییر را یک عامل در ایجاد پیس میکر های نابجا ایجاد می کند.
دوز سمی این دارو ممکن است موجب افزایش چشمگیر در تولید ایمپالس در بافت پیس میکری طبیعی یا مخفی و در نهایت از بی نظمی در قلب گردد.
جذب این دارو در افراد متفاوت است این دارو جذب گوارشی مناسبی داشته و زمان شروع اثر آن بین 15 تا 30 دقیقه می باشد و دفع آن از طریق کلیه می باشد .
این داروها جهت افزایش قدرت انقباضی قلب در بیماران دچار نارسایی قلبی به خصوص در حالتی که کاهش برون ده قلبی همراه با کاهش فعالیت در بطن چپ وجود دارد مصرف می شوند . استفاده دیگر آن در درمان آریتمی های قلبی از نوع فیبریلاسیون دهلیزی ( Af ) ، فلوتر دهلیزی ( AF ) و تاکی کاردی حمله ای دهلیزی ( PSVT ) می باشد .
دوره درمان با این دارو باید کامل باشد ، از قطع یکباره آن خودداری کنید و این دارو باید هر روز در یک زمان مشخص مصرف شود .
با توجه به قانون کلی برای برقراری غلظت ثابت و درمانی داروها در بدن زمانی که حدود 3 تا 4 نیمه عمر در تجویز با فواصل زمانی و مقدار ثابت لازم است با توجه به نیمه عمر بالای این دارو ، برای برقراری غلظت درمانی دیگوکسین یک هفته وقت نیاز است .
اين دارو نباید در فيبریلاسيون بطني ( VF ) و وجود حساسيت مفرط به ديگوكسين مصرف شود .
زمان مصرف داروی دیگوکسین
در درمان فیبریلاسیون دهلیزی، دیگوکسین گلیکوزید به دوازده میکروگرم بر کیلوگرم بارگیری تزریق داخل وریدی می‌شود. سپس، ممکن است با احتیاط، یک چهارم این دوز در ۶-۸ ساعت بعد مصرف شود، همراه با ارزیابی دقیق پاسخ بالینی و سمیت قبل از هر دوز.
از طرف دیگر، مصرف خوراکی دیگوکسین گلیکوزید با دوز ۱۰-۱۵ میکروگرم بر کیلوگرم، ممکن است دو بار در ۸-۶ ساعت با احتیاط یک چهارم دوز بارگیری انجام شود. همچنین، پیش از هر دوز، ارزیابی دقیق پاسخ بالینی و سمیت ضروری است.
دوز نگهداری دیگوکسین گلیکوزید برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی روزانه ۴-۵.۱ میکروگرم بر کیلوگرم یا ۰.۱۲۵-۰.۵ میلی‌گرم به صورت خوراکی مصرف می‌شود. این دوز ممکن است هر دو هفته بر اساس پاسخ بالینی، سطح سرمی دارو و سمیت تنظیم شود. همچنین، برای تزریق داخل وریدی روزانه ۰.۱-۰.۴ میلی‌گرم مصرف می‌شود.
در درمان یا کنترل نارسایی قلبی، دوز بارگیری برای شروع درمان ضروری نیست و دوز پیشنهادی ۱۲۵-۰.۲۵۰ میلی‌گرم به صورت تزریق داخل وریدی یا عضلانی است. در صورت اختلال عملکرد کلیوی یا توده بدنی کم و بدون چربی، از دوز پایین‌تر استفاده کنید، مثلاً ۰.۱۲۵ میلی‌گرم در روز.
نحوه مصرف دیگوکسین
در استفاده از این دارو، این نکات را به خاطر داشته باشید:
- میزان داروی تجویزی پزشک را که معمولاً یک بار در روز است، می‌توانید همراه یا بدون غذا میل کنید.
- اگر از شربت دیگوکسین مصرف می‌کنید، مقدار مصرفی را با دقت اندازه‌گیری کنید و از قاشق غذاخوری برای خوردن این دارو استفاده نکنید، زیرا امکان دارد مقدار مصرفی صحیحی را استفاده نکنید.
- اگر از داروهای خاصی استفاده می‌کنید یا غذاهایی با حجم فیبر بالا می‌خورید، ممکن است باعث شوند بدن شما نتواند دیگوکسین را کامل جذب کند. لذا دیگوکسین را حداقل ۲ ساعت پیش یا بعد از غذاهایی که حاوی فیبر زیاد هستند (مثل غذاهای سبوس‌دار) استفاده کنید.
- همچنین داروهای کلیسترامین، کولستیپول و پسیلیوم را حداقل ۲ ساعت پس از مصرف دیگوکسین مصرف کنید.
- استفاده از آنتی‌اسیدهایی مثل کائولن-پکتین، شیر منگنزی، متوکلوپرامید، سولفاسالازین یا آمینوسالسیلیک اسید را تا حد امکان، با فاصله از خوردن این دارو قرار دهید.
- اگر مطمئن نیستید که زمان مناسبی برای مصرف دارو است یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید، با دکتر داروخانه مشورت کنید.
- آزمایشات پزشکی، مثل آزمایش بررسی میزان این دارو در خون، آزمایش‌های بررسی میزان مواد معدنی خون، آزمایش‌های عملکرد کلیه و الکتروکاردیوگرام، باید در زمان استفاده از دیگوکسین انجام شوند. در این زمینه با دکتر مشورت کنید.
- فشار خون و ضربان قلب‌تان را به‌صورت منظم بررسی کنید و آموزش‌های لازم برای بررسی فشارخون و ضربان قلب‌تان در خانه را فرابگیرید و نتایج آن را با پزشک‌تان در میان بگذارید.
- قطع مصرف دیگوکسین بدون هماهنگی با دکتر ممکن است مشکل‌ساز شود.
آمپول دیگوکسین
آمپول دیگوکسین دارای ۰.۲۵ میلی‌گرم بر ۲ میلی‌متر از داروی تزریقی دیگوکسین است که برای سریع اثر کردن این دارو استفاده می‌شود. با استفاده از داروهای تزریقی، داروها به سرعت در بدن جذب می‌شوند و نیازی به عبور از معده برای جذب ندارند، بلکه با تزریق مستقیم توسط سوزن، به عضله یا خون وارد شده و سریعاً اثر خود را نشان می‌دهند. به همین دلیل، استفاده از آمپول دیگوکسین محدود به مراکز درمانی است و در خانه معمولاً استفاده نمی‌شود.
تزریق آمپول دیگوکسین در منزل
آمپول دیگوکسین معمولاً برای موارد اورژانسی یا درمانی استفاده می‌شود، به خصوص در مواقعی که نیاز به افزایش ناگهانی در سطح دیگوکسین در بدن وجود دارد، مانند بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی با عوارض همودینامیک نامطلوب. این آمپول‌ها معمولاً حاوی دیگوکسین به صورت محلول وریدی هستند که توسط پزشک یا پرستار به بیمار تزریق می‌شوند. استفاده از آمپول دیگوکسین نیازمند دقت و توجه به دستورالعمل‌های پزشک و مقدار مناسب دارو است. همچنین، این محصولات باید توسط پرسنل متخصص و با رعایت شرایط بهداشتی مناسب تزریق شوند.
می‌توانید برای تزریق آمپول دیگوکسین در منزل، از خدمات مرکز آرین طب استفاده کنید و با تماس نوبت رزرو کنید تا پرستار متخصص از طریق آن‌ها برای شما اعزام شود. این کار به شما این امکان را می‌دهد که به صورت ایمن و تحت نظر حرفه‌ای، داروهای مورد نیاز خود را در منزل تزریق کنید. این روش می‌تواند برای افرادی که به دلایل بهداشتی یا پزشکی نیاز به تزریقات منظم دارند، مناسب باشد.
مصرف دیگوکسین در بارداری
تجربه استفاده از دیگوکسین در زنان باردار بدون مشکل خاصی از نظر نقایص مادرزادی یا سقط جنین گذشته است. اما بارداری در زنان مبتلا به نارسایی قلبی یا فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است خطرات بیشتری را به همراه داشته باشد. دوز دیگوکسین که از طریق شیردهی به نوزاد منتقل می‌شود، اغلب از نظر بالینی به مشکلی منجر نمی‌شود. اما اطلاعاتی درباره تأثیر دیگوکسین بر روی شیردهی یا تولید شیر وجود ندارد.
مصرف دیگوکسین در شیردهی
مصرف دیگوکسین در دوران شیردهی ممکن است به نوزاد از طریق شیر منتقل شود. اگر مادری که دیگوکسین مصرف می‌کند نیاز به ادامه مصرف این دارو دارد و پزشک تصمیم به ادامه داروگرفتن می‌کند، معمولاً توصیه می‌شود که شیردهی متوقف نشود، مگر اینکه پزشک معالج این را توصیه کند. اما مهم است که همیشه با پزشک مشورت شود، زیرا در برخی موارد ممکن است تصمیم به ادامه شیردهی یا مصرف دیگوکسین با توجه به شرایط خاص بهترین گزینه باشد.
برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.
رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸
آرین طب ارائه ارائه‌دهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل
عوارض جانبی دیگوکسین
این دارو دارای ضریب درمانی پایین هست در مصرف آن باید دقت انجام گیرد. آثار قلبی عبارتند از ضربان پیش رس بطنی ، تاکی کاردی حمله ای دهلیزی ( PSVT ) و بلوک AV که ممکن است به بلوک کامل قلبی تبدیل شود.
عوارض غیر قلبی این دارو ممکن است ناشی از اختلال در کار سلول می باشد بعد از قلب مهم ترین اندام که در معرض قرار می گیرد دستگاه گوارش است که عوارض به صورت بی اشتهایی ، تهوع ، استفراغ ، اسهال و کرامپ شکمی می شود .
بی اشتهائی یکی از علایم اولیه مسمومیت با این دارو است.
بیمار باید وزن خود را به طور روزانه و ترجیحا قبل از صبحانه اندازه گیری کند به بیماری که در منزل است تاکید شود که اضافه وزن يشتر از 0.5 تا 1 کیلوگرم در روز را به پزشک معالج خود اطلاع دهد.
عوارض متفرقه این دارو شامل موارد زیر است :
سردرد ، تشنج ، اختلالات جهت یابی ، توهم اختلال بینایی ( مشاهده هاله ای به رنگ سبز زرد و سفید در اطراف اجسام ) ، ژنیکوماستی ( بزرگی پستان در مردان )
توجهات ویژه ضربان قلب بیمار یک دقیقه قبل از مصرف این دارو گرفته شود . تعداد ، نظم ، کیفیت ضربان قلب، مورد دقت قرار گیرد و چنانچه ضربان قلب کمتر و مساوی 60 و یا بی نظم بوده و قبلا چنین عارضه وجود نداشته مصرف دارو قطع به پزشک معالج خود اطلاع داده شود.
کاهش غلظت پتاسیم ( هیپو کالمی ) موجب تشدید مسمومیت این دارو و همدسته های آن می شود
در بیماران CHF ( نارسایی احتقانی قلب ) که اغلب از دیورتیک هایی مانند فورزماید ( لازیکس ) استفاده می کنند که خود باعث دفع پتاسیم می شود ، باید غلظت کراتینین سرم و یون های پتاسیم چک شود . لیستی از دارو هایی که مصرف می کنید را به پزشک معالج خود اطلاع دهید چرا که مصرف همزمان این دارو با برخی از دارو ها ممکن باعث ایجاد تداخل شود . کلسیم و منیزیم اندازه گیری شود ، به خصوص در افراد مسن ارزیابی عمل کلیه ضروری می باشد.
این دارو باعث اختلال در ECG می شود ، اختلالاتی که ایجاد می کند شامل تشدید برادی کاردی و افزایش فاصله PR و کاهش فاصله QT در نوار قلب می شود.
مصرف گلیکوزید های قلبی ( دیگوکسین و دیژیتوکسین ) در بیماران دچار تاکی کاردی بطنی ( VT ) ، بلوک قلبی و واجد حساسیت به این دارو ممنوع است.
همچنین مصرف این دارو در بیمار دچار بری بری ( کمبود ویتامین B1 ) ممنوع است.
این دارو را نباید با مترونیدازول مصرف کرد به دلیل اینکه با این دارو تداخل دارد .
لیستی از دارو هایی که مصرف می کنید را به پزشک معالج خود اطلاع دهید چرا که مصرف همزمان این دارو با برخی از دارو ها ممکن باعث ایجاد تداخل شود.
دیگوکسین باعث کاهش اثرات دارو هایی مانند آنتراسیکلین ها می شود.
دیگوکسین باعث افزایش اثرات دارو هایی مانند آدنوزین و کارودیلول و کلشی سین و لاکوزامید می شود.
دارو هایی مانند آکاربوز و آمینوگلیکوزید ها و کائولین و سوکرالفیت باعث کاهش اثرات دیگوکسین می شوند.
دارو هایی مانند آمیودارون و آمفوتریسین بی و دارو های ضد تیروئید و آتورواستاتین و بتابلاکر ها ( مانند پروپرانولول ) باعث افزایش اثرات دیگوکسین می شوند.
تداخل دارویی دیگوکسین گلیکوزید
تداخلات رده X (پرهیز): دی سولفیرام، فکسینیدازول، لاسمیدیتان، متوتری‌مپرازین، مترونیدازول (سیستمیک)
کاهش اثرات دیگوکسین توسط داروها: آکاربوز، آمینوگلیکوزیدها، آنتراسیکلین ها، عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، بوپروپیون، کائولین، لوماکافتور و ایواکافتور، پنی‌سیلامین، پلی‌اتیلن گلیکول 4000، دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم، علف چای، سوکرالفیت، فراورده‌های تیروئید
افزایش اثرات داروها توسط دیگوکسین: آدنوزین، داروهای ایجادکننده برادی‌کاردی، کارودیلول، سریتینیب، کلشی سین، دروندارون، افدرین (بینی)، فکسینیدازول، ایوابرادین، لاکوزامید، متوتری‌مپرازین، سیپونیمود
افزایش اثرات دیگوکسین توسط داروها: فکسینیدازول، فلکاینید، فلیبانسرین، فوستاماتینیب، گلکاپرویر و پیبرنتاسویر، گلیکوپیرولات (سیستمیک)، ایبروتینیب، ایزاووکونازونیوم سولفات، ایسترادفیلین، ایتراکونازول، ایواکافتور، لاسمیدیتان، لنالیدومید، لووسولپیرید ، شیرین‌بیان، سیمپرویر، سیتاگلیپتین، سدیم پلی استایرن سولفونات، اسپیرونولاکتون، تلمیزارتان، ترلیپرسین، تزاکافتور و ایواکافتور، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیکاگرلور، توفاسیتینیب، تولواپتان، تری‌متوپریم، ولبنازین، وندتانیب، ولپاتازویر، ومورافنیب، ونتوکلاکس، ویلازودون، آنالوگ‌های ویتامین دی
موارد احتیاط دیگوکسین
قبل از استفاده از دیگوکسین گلیکوزید یا هر داروی دیگری که ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد، اگر به هر یک از آن‌ها یا سایر ترکیبات موجود در دارو حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است موادی را حاوی باشد که می‌توانند واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگری ایجاد کنند. همچنین، اگر سوابق پزشکی شامل اختلالات مری (مانند تنگی یا مشکلات در بلع)، مشکلات قلبی عروقی، گرفتگی قلبی، مشکلات گوارشی (مانند زخم معده، روده یا مری)، خونریزی داخلی، اختلالات تناسلی، مشکلات ادراری (قبلی)، مشکلات پروستات و … را دارید، با احتیاط و پس از مشورت با پزشک دارو را مصرف کنید.
بعضی از مواردی که نیاز به احتیاط دارند و هشدار دیگوکسین گلیکوزید را فراهم می‌کنند، عبارتند از:
- درمان آریتمی‌های دهلیزی که با حالت هایپرمتابولیک (پرکاری تیروئید) یا هیپردینامیک (هیپوکسی) همراه باشد، دشوار است. در این موارد، قبل از شروع درمان، باید بیماری زمینه‌ای را درمان کرد.
- در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد احتیاط لازم است، زیرا مصرف دیگوکسین ممکن است نیاز به اکسیژن میوکارد را افزایش دهد.
- در طول سندرم حاد کرونری، دیگوکسین تزریقی (وریدی) ممکن است برای کند کردن پاسخ سریع بطن و بهبود عملکرد بطن چپ در درمان حاد فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط با عملکرد شدید LV و نارسایی قلبی یا بی‌ثباتی همودینامیک استفاده شود.
- هنگام استفاده برای کنترل سرعت در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، غلظت سرمی را به دقت کنترل کنید، زیرا غلظت سرمی که به درستی کنترل نشده باشد می‌تواند باعث افزایش خطر مرگ و میر شود.
- استفاده از دیگوکسین فقط در نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته در نظر گرفته شود که علیرغم درمان پزشکی دستورالعمل‌ها، علائم همچنان باقی بمانند. در بیمارانی که نارسایی قلبی با ثبات بالینی دارند، قطع مصرف دیگوکسین ممکن است منجر به عود علائم نارسایی قلبی شود.
- در کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک، استفاده از دیگوکسین باید با احتیاط و مشورت با پزشک انجام شود، زیرا این دارو ممکن است اثرات مثبت اینوتروپیک را تشدید کند و منجر به وخیمی‌های قلبی شود.
- در زیرگروه‌هایی که فیبریلاسیون دهلیزی مزمن دارند، استفاده از دیگوکسین ممکن است مفید باشد.
- برخی از بیماران نارسایی قلبی با عملکرد بطنی حفظ شده، از جمله کورپولمونال حاد، بیماری قلبی آمیلوئید و پریکاردیت انقباضی مستعد سمیت دیگوکسین هستند.
در آخر…
استفاده از دیگوکسین می‌تواند در بهبود علائم نارسایی قلبی، کاهش فشار خون و کنترل ضربان قلبی مؤثر باشد. این دارو می‌تواند در مواردی مانند فیبریلاسیون دهلیزی و نارسایی قلبی عملکرد قلب را بهبود بخشیده و علائم را کاهش دهد. از طرفی، مصرف این دارو نیاز به نظارت دقیق پزشک دارد، زیرا دوز اضافی می‌تواند منجر به عوارض جانبی جدی شود، از جمله اختلالات ضربان قلبی و حتی مرگ ناشی از آن‌ها.
سوالات متداول
قرص دیگوکسین ۰.۲۵ برای چیست؟
دیگوکسین یکی از داروهایی است که برای پیشگیری از حمله آنژین قلب مورد استفاده قرار می‌گیرد، همچنین در تنظیم فعالیت و تپش قلب نقش دارد. برای افراد مبتلا به آریتمی قلبی، این دارو قادر است فعالیت قلبی را تنظیم کند. همچنین، مصرف دیگوکسین می‌تواند برای کنترل فشار خون مؤثر باشد. با اینکه مصارف این دارو متنوع به نظر می‌رسد، اما در کل، عملکرد دیگوکسین به بهبود عملکرد دستگاه گردش خون کمک می‌کند.
در صورت فراموشی دوز دیگوکسین، چه کار کنیم؟
اگر یکی از زمان‌های مصرف داروی دیگوکسین را از یاد برده‌اید، در اولین فرصت آن را مصرف کنید. اما اگر نزدیک به زمان مصرف دوز بعدی هستید و به یاد آوردید که دارو را مصرف نکرده‌اید، نیازی به مصرف دوباره داروی دیگوکسین نیست، بلکه کافی است فقط دوز مشخص را مصرف کنید.
اشکال دارویی دیگوکسین
محلول خوراکی دیگوکسین در دو غلظت 0.5 میلی گرم در میلی لیتر و محلول تزریقی در دو غلظت 1 میلی گرم و 0.25 میلی گرم در میلی لیتر ارائه می‌شود. همچنین، قرص‌های دیگوکسین در چهار غلظت مختلف به ترتیب 0.0625 میلی گرم (فقط لانوکسین)، 0.125 میلی گرم، 0.1875 میلی گرم (فقط لانوکسین) و 0.25 میلی گرم در دسترس است.
اسامی تجاری موجود در ایران
- قرص دیگوکسین ریشتر 250 میکروگرم
- قرص لانوکسین 250 میکروگرم
- قرص دیگوکسین زهراوی 0.25 میلی گرم
- قرص دیگوکسی کرن 0.25 میلی گرم
- الگزیر دیگوکرن 0.05 میلی گرم/میلی لیتر 60 میلی لیتر
- الگزیر دیگوکسین تئوفارما 0.05 میلی گرم/میلی لیتر 60 میلی لیتر
- الگزیر لاناکوردین پدیاتریکو 0.05 میلی گرم/میلی لیتر 60 میلی لیتر
- آمپول دیگوکسین ساندوز 0.5 میلی گرم/2 میلی لیتر
- آمپول دیگوکسین استروپ 0.5 میلی گرم/2 میلی لیتر
- الگزیر لانوکسین 0.05 میلی گرم/میلی لیتر 60 میلی لیتر
- الگزیر لانوکسین 0.05 میلی گرم/میلی لیتر 60 میلی لیتر
دارو های هم گروه دیگوکسین
- میلرینون
- آمرینون
خدمات ما:
شما می‌توانید در آرین طب خدمات پزشکی و پرستاری در منزل دریافت کنید.
برخی از خدمات ما شامل ویزیت پزشک متخصص در منزل، سونوگرافی در منزل، رادیولوژی در منزل، طب سوزنی در منزل، مشاوره روانشاسی و تغذیه در منزل است.
برای مشاهده همه سرویس های ما به صفحه خدمات مراجعه کنید.
رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸
برای رزرو خدمات پزشکی یا پرستاری در منزل فرم زیر را پر کنید:
