علت ماستوئیدیت یا عفونت استخوان گوش | علائم، تشخیص، پیشگیری و درمان در منزل

ماستوئیدیت (mastoiditis) یک عفونت باکتریایی است که معمولاً از عفونت گوش میانی ناشی می‌شود و بر ناحیه استخوان ماستوئید در پشت گوش تأثیر می‌گذارد. این بیماری در صورتی که به‌موقع درمان نشود، می‌تواند منجر به عوارض جدی همچون آبسه، آسیب به شنوایی و حتی عفونت‌های سیستمیک شود. علائم آن شامل درد گوش، تب، حساسیت در ناحیه پشت گوش و ترشحات گوش است. تشخیص و درمان سریع ماستوئیدیت برای جلوگیری از عوارض شدید اهمیت زیادی دارد.

ماستوئیدیت چیست؟

ماستوئیدیت یک التهاب یا عفونت در استخوان ماستوئید است که در پشت گوش قرار دارد. این بیماری معمولاً به دنبال عفونت‌های گوش میانی (اوتیت مدیا) به وجود می‌آید و به علت انتشار عفونت از گوش به استخوان ماستوئید ایجاد می‌شود.

علائم ماستوئیدیت می‌تواند شامل درد شدید پشت گوش، تورم، تب، کاهش شنوایی و احساس فشار در ناحیه گوش باشد. اگر درمان به موقع انجام نشود، ممکن است عفونت به بافت‌های اطراف سر و گردن گسترش یابد و عوارض جدی‌تری مانند آبسه یا عفونت‌های مغزی ایجاد کند.

درمان عفونت استخوان گوش معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها آغاز می‌شود و در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی برای تخلیه عفونت و جلوگیری از گسترش آن باشد. اگر به موقع درمان شود، پیش‌آگهی این بیماری معمولاً خوب است.

برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.

رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸

آرین طب ارائه ارائه‌دهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل

خدمات مرتبط

علت ماستوئیدیت

ماستوئیدیت به طور عمده به دلیل عفونت‌های باکتریایی گوش میانی ایجاد می‌شود. در واقع، استخوان ماستوئید که در پشت گوش قرار دارد، حاوی حفره‌های هوایی است که به نام ماستوئید شناخته می‌شوند. وقتی عفونت در گوش میانی (اوتیت مدیا) ایجاد می‌شود و درمان نشود، باکتری‌ها می‌توانند به این حفره‌ها منتقل شوند و باعث التهاب و عفونت در استخوان ماستوئید شوند.

علل دقیق‌تر و نحوه گسترش عفونت

• عفونت های باکتریایی (اوتیت مدیا)

عفونت گوش میانی معمولاً به علت باکتری‌های پاتوژن مانند استرپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا یا استافیلوکوکوس اورئوس رخ می‌دهد.

این باکتری‌ها از طریق لوله اُستاش (لوله‌ای که گوش میانی را به گلو متصل می‌کند) به گوش میانی منتقل شده و باعث عفونت می‌شوند.

اگر عفونت استخوان گوش به درستی درمان نشود، می‌تواند به استخوان ماستوئید گسترش یابد.

• عدم درمان صحیح عفونت گوش میانی

یکی از مهم‌ترین عوامل خطر برای ماستوئیدیت، عدم درمان صحیح و به موقع عفونت گوش میانی است.

گاهی اوقات افراد ممکن است داروهای آنتی‌بیوتیک را به درستی مصرف نکنند یا درمان ناقص انجام دهند، که این امر می‌تواند باعث گسترش عفونت به اطراف شود.

• آسیب به گوش و جراحی ها

جراحی‌های مرتبط با گوش میانی، به ویژه جراحی‌های درمانی برای بیماری‌های گوش، ممکن است خطر ابتلا به ماستوئیدیت را افزایش دهند.

علاوه بر این، آسیب‌های فیزیکی به گوش، مانند ضربه یا تصادفات، می‌تواند موجب آسیب به ساختارهای گوش و تسهیل گسترش عفونت به سمت استخوان ماستوئید شود.

• بیماری های زمینه‌ای و سیستم ایمنی ضعیف

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن (دیابت، HIV، سرطان) یا افرادی که داروهای سرکوب‌کننده ایمنی مصرف می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌ها و گسترش آن‌ها به استخوان ماستوئید هستند.

• عوامل ویروسی

برخی عفونت‌های ویروسی، مانند آنفلوانزا، می‌توانند باعث تحریک گوش میانی و در نهایت انتقال عفونت به ماستوئید شوند. هرچند که عفونت‌های باکتریایی شایع‌تر هستند، ویروس‌ها هم ممکن است زمینه‌ساز بروز این بیماری باشند.

نحوه گسترش عفونت به استخوان ماستوئید

در حالت طبیعی، گوش میانی و استخوان ماستوئید از طریق لایه‌های استخوانی و بافت‌های نرم از هم جدا هستند. اما زمانی که عفونت در گوش میانی ایجاد می‌شود، می‌تواند با تخریب بافت‌های نرم به استخوان ماستوئید نفوذ کند و در نتیجه منجر به التهاب و عفونت در استخوان شود. این التهاب می‌تواند باعث بروز علائمی همچون درد شدید، تب، تورم پشت گوش و کاهش شنوایی شود.

علائم ماستوئیدیت

علائم ماستوئیدیت می‌تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد و معمولاً به دلیل عفونت استخوان ماستوئید در پشت گوش بروز می‌کند. این علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

درد شدید و حساسیت در ناحیه پشت گوش

یکی از شایع‌ترین علائم ماستوئیدیت، درد شدید در منطقه ماستوئید است که معمولاً در ناحیه پشت گوش احساس می‌شود. این درد ممکن است به سر و گردن نیز انتشار یابد.

تورم پشت گوش

در این بیماری، استخوان ماستوئید دچار التهاب می‌شود که ممکن است باعث تورم و برآمدگی در ناحیه پشت گوش شود. این تورم ممکن است به قدری بزرگ باشد که شکل گوش را تغییر دهد.

تب و لرز

تب معمولاً به دلیل عفونت ایجاد می‌شود و ممکن است با لرز همراه باشد. تب‌نشان‌دهنده این است که بدن در حال مبارزه با عفونت است.

کاهش شنوایی یا احساس فشار در گوش

عفونت گوش میانی که به ماستوئید گسترش یافته است، می‌تواند باعث کاهش شنوایی در فرد شود. این کاهش شنوایی به دلیل التهاب و تجمع مایعات در گوش میانی رخ می‌دهد.

خستگی و ضعف عمومی

عفونت‌های شدید می‌توانند باعث احساس عمومی ضعف، خستگی و بی‌حالی شوند. این حالت معمولاً همراه با تب و سایر علائم عفونت است.

تهوع و استفراغ

در برخی موارد، افراد مبتلا به ماستوئیدیت ممکن است احساس تهوع و حتی استفراغ را تجربه کنند، که می‌تواند ناشی از تب بالا یا عفونت‌های گسترش یافته باشد.

درد در هنگام حرکت دادن گردن

درد ممکن است زمانی که فرد بخواهد گردن خود را حرکت دهد، تشدید شود. این ممکن است به دلیل گسترش التهاب و عفونت به بافت‌های اطراف باشد.

آبسه یا ترشحات چرکی از گوش

در برخی موارد، عفونت ممکن است منجر به تشکیل آبسه در گوش یا ترشح مایع چرکی از گوش شود. این ترشحات معمولاً نشانه‌ای از گسترش عفونت به بافت‌های اطراف هستند.

علائم عصبی در موارد نادر

در صورت گسترش عفونت به مغز یا سایر قسمت‌های سیستم عصبی، ممکن است علائمی مانند سردرد شدید، گیجی، تشنج یا مشکلات بینایی رخ دهد.

اگر این علائم به‌طور ناگهانی بروز کنند یا به مرور بدتر شوند، لازم است که فرد فوراً به پزشک مراجعه کند تا درمان مناسب و به موقع شروع شود. درمان دیرهنگام ماستوئیدیت می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند آبسه مغزی یا مننژیت شود.

تشخیص ماستوئیدیت

تشخیص ماستوئیدیت معمولاً بر اساس تاریخچه پزشکی بیمار، علائم بالینی و برخی آزمایش‌ها و تصویربرداری‌ها انجام می‌شود. مراحل مختلفی برای تشخیص این بیماری وجود دارد که شامل موارد زیر است:

معاینه بالینی

پزشک در ابتدا از بیمار درباره علائم و تاریخچه پزشکی او سوال می‌کند. او ممکن است به این موارد توجه کند:

• درد و تورم پشت گوش
• تب و لرز
• مشکلات شنوایی
• فشار یا درد در گوش میانی
• سابقه عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا) یا درمان‌های قبلی پزشک همچنین گوش و ناحیه اطراف آن را معاینه می‌کند تا از وجود تورم، حساسیت یا ترشحات چرکی مطمئن شود.

آزمایش خون

در بسیاری از موارد، پزشک آزمایش خون تجویز می‌کند تا سطح گلبول‌های سفید و نشانگرهای التهابی (مانند CRP و ESR) را اندازه‌گیری کند. افزایش گلبول‌های سفید و این نشانگرهای التهابی ممکن است نشان‌دهنده وجود عفونت باشد.

تصویربرداری

• اشعه ایکس (X-ray): برای تشخیص وضعیت استخوان ماستوئید و بررسی وجود هرگونه تجمع مایع یا التهاب در ناحیه، ممکن است پزشک تصویربرداری با اشعه ایکس درخواست کند. در برخی موارد، این آزمایش می‌تواند نواحی آسیب‌دیده را شناسایی کند.
• سی‌تی اسکن (CT scan): این آزمایش دقیق‌تر از اشعه ایکس است و برای بررسی دقیق‌تر وضعیت استخوان ماستوئید و بررسی گسترش عفونت به بافت‌های اطراف از آن استفاده می‌شود. سی‌تی اسکن به ویژه برای ارزیابی آسیب به استخوان‌ها و شناسایی عفونت‌های پنهان مفید است.
• MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): در موارد خاص، ممکن است برای بررسی دقیق‌تر و شناسایی عوارض مغزی یا عصبی از MRI استفاده شود. این تست می‌تواند به پزشک کمک کند تا هرگونه عفونت مغزی یا نزدیک به مغز را تشخیص دهد.

کشت ترشحات گوش

اگر ترشحات چرکی از گوش خارج شود، پزشک ممکن است نمونه‌ای از ترشحات را برای آزمایش کشت میکروبی جمع‌آوری کند. این آزمایش کمک می‌کند تا نوع باکتری عامل عفونت شناسایی شود و بر اساس آن درمان مناسب (آنتی‌بیوتیک‌ها) تجویز شود.

آزمایشات شنوایی

اگر بیمار دچار مشکلات شنوایی باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های شنوایی برای ارزیابی میزان کاهش شنوایی انجام دهد. این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص عوارض شنوایی ناشی از عفونت کمک کنند.

آزمایشات تکمیلی

در برخی موارد، برای اطمینان از اینکه عفونت به سایر بخش‌های سر یا گردن گسترش نیافته، پزشک ممکن است آزمایشات اضافی مانند سی‌تی اسکن سر یا MRI از نواحی دیگر را درخواست کند.

درمان ماستوئیدیت

درمان ماستوئیدیت بستگی به شدت بیماری، نوع عفونت و وضعیت کلی بیمار دارد. تسکین معمولاً با هدف کاهش التهاب، از بین بردن عفونت و جلوگیری از عوارض جدی انجام می‌شود. در اینجا روش‌های مختلف درمانی برای ماستوئیدیت آورده شده است:

آنتی‌بیوتیک ها

• آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی: در موارد خفیف‌تر، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی ممکن است کافی باشد. این داروها معمولاً برای درمان عفونت‌های باکتریایی در گوش میانی و ماستوئیدیت تجویز می‌شوند. داروهایی مانند آموکسی‌سیلین یا سفالوسپورین‌ها ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.
• آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی: در موارد شدیدتر یا عفونت‌های مقاوم به داروهای خوراکی، آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت تزریقی در بیمارستان تجویز می‌شوند. داروهایی مانند پنی‌سیلین یا کلیندامایسین برای درمان عفونت‌های باکتریایی شدید مفید هستند.

جراحی (در صورت نیاز)

• در برخی موارد که عفونت به طور جدی به بافت‌های اطراف گسترش یافته یا آبسه تشکیل شده است، ممکن است نیاز به جراحی باشد. این جراحی‌ها معمولاً برای تخلیه آبسه یا برداشتن بافت‌های آلوده انجام می‌شوند.
• ماستوئیدکتومی: در صورتی که عفونت به صورت مزمن باشد یا به درمان‌های دارویی پاسخ ندهد، ممکن است جراحی برای برداشتن قسمتی از استخوان ماستوئید انجام شود. این جراحی می‌تواند به کاهش خطر عوارض جدی مانند مننژیت یا آبسه مغزی کمک کند.

آبسه‌تراپی

• اگر عفونت باعث تشکیل آبسه در ناحیه ماستوئید شده باشد، پزشک ممکن است نیاز به تخلیه آبسه از طریق سوراخ کردن یا جراحی داشته باشد. این عمل به تخلیه مایعات و کاهش فشار در ناحیه کمک می‌کند.

درمان درد و تب

• مسکن‌ها و ضدالتهاب‌ها: برای کاهش درد و تب، مسکن‌ها و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا استامینوفن تجویز می‌شوند.
• این داروها به کاهش درد، تب و التهاب کمک می‌کنند و به بیمار احساس راحتی بیشتری می‌دهند.

پیگیری و درمان های مکمل

• بعد از درمان اولیه، بیمار باید تحت نظارت پزشک قرار گیرد تا از بهبود وضعیت و عدم عود بیماری اطمینان حاصل شود. در برخی موارد، درمان طولانی‌تر و مراقبت‌های پس از درمان ممکن است نیاز باشد.
• برای پیشگیری از عود بیماری، پزشک ممکن است توصیه کند که بیمار برای درمان‌های اضافی به ویژه در برابر عفونت‌های گوش میانی تحت نظر قرار گیرد.

درمان ماستوئیدیت در منزل

درمان ماستوئیدیت در خانه معمولاً محدود به موارد خفیف‌تر است که به درمان دارویی پاسخ می‌دهند. به طور کلی، درمان ماستوئیدیت باید تحت نظر پزشک انجام شود، زیرا این بیماری ممکن است عوارض جدی به همراه داشته باشد. با این حال، در صورتی که پزشک درمان خانگی را برای برخی بیماران تایید کند، ممکن است از روش‌ها و مراقبت‌های خاصی استفاده شود.

کنترل درد و تب

• داروهای ضد درد و ضد التهاب: برای کاهش درد و تب ناشی از ماستوئیدیت، داروهای مسکن مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به بیمار کمک کنند. این داروها به کاهش التهاب و درد کمک می‌کنند.
• کمپرس گرم یا سرد: استفاده از کمپرس گرم یا سرد روی ناحیه پشت گوش ممکن است به کاهش درد و التهاب کمک کند. این درمان خانگی معمولاً می‌تواند به تسکین علائم کمک کند، اما باید با دقت و طبق توصیه‌های پزشک انجام شود.

مراقبت از گوش

• عدم تماس با آب: در صورت وجود ترشحات از گوش یا علائم عفونت، بهتر است از قرار دادن آب در گوش خودداری شود. این امر از گسترش عفونت جلوگیری می‌کند.
• حفظ بهداشت گوش: تمیز نگه داشتن گوش و جلوگیری از وارد شدن هرگونه جسم خارجی به داخل گوش می‌تواند کمک‌کننده باشد. برای این کار، از استفاده از گوش‌پاک‌کن‌های پنبه‌ای خودداری کنید.

مراقبت از وضعیت عمومی

• استراحت کافی: استراحت و خواب کافی برای تقویت سیستم ایمنی بدن و کمک به بهبودی مهم است. بیمار باید در محیطی آرام و به دور از استرس‌های اضافی قرار گیرد.
• آب‌درمانی و تغذیه مناسب: مصرف مایعات فراوان و تغذیه مناسب با غذاهای سبک و سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند به بهبود سلامت بیمار کمک کند.

پیگیری وضعیت شنوایی

• در صورت کاهش شنوایی ناشی از ماستوئیدیت، بیمار باید وضعیت شنوایی خود را پیگیری کند. اگر کاهش شنوایی ادامه یابد، ممکن است نیاز به ارزیابی بیشتر و درمان‌های تخصصی باشد.

نکات مهم

• درمان ماستوئیدیت در منزل تنها برای موارد خفیف مناسب است. اگر علائم شدید یا عوارضی مانند آبسه، مننژیت یا آسیب به مغز وجود داشته باشد، بیمار باید تحت درمان در بیمارستان قرار گیرد.
• داروهای آنتی‌بیوتیک باید دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف شوند تا از ایجاد مقاومت باکتریایی جلوگیری شود.
• درمان‌های خانگی نباید جایگزین درمان‌های پزشکی حرفه‌ای شوند. در هر مرحله از بیماری، مشاوره با پزشک ضروری است.

برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.

رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸

آرین طب ارائه ارائه‌دهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل

پیشگیری از ماستوئیدیت

برای پیشگیری از ماستوئیدیت، اقدامات ساده‌ای می‌توان انجام داد که به کاهش خطر عفونت گوش و بیماری‌های مرتبط با آن کمک می‌کند:

• درمان به موقع عفونت‌های گوش میانی: سریعاً به پزشک مراجعه کنید اگر علائم عفونت گوش مانند درد، ترشحات یا تب را احساس کردید. درمان به موقع با آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند از بروز ماستوئیدیت جلوگیری کند.
• مراقبت از گوش‌ها: گوش‌ها باید تمیز نگه داشته شوند، اما از وارد کردن اشیاء به گوش یا استفاده از گوش‌پاک‌کن‌های پنبه‌ای خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند باعث آسیب و ایجاد عفونت شود. همچنین، از قرار دادن آب در گوش‌ها به ویژه در حین شنا یا دوش گرفتن پرهیز کنید.
• تقویت سیستم ایمنی: تغذیه مناسب، مصرف ویتامین‌ها و مایعات کافی می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند و از ابتلا به عفونت‌های گوش جلوگیری کند. استراحت و خواب کافی نیز به تقویت سلامت عمومی بدن کمک می‌کند.
• مراقبت از کودکان: کودکان بیشتر در معرض عفونت‌های گوش میانی هستند. در صورت مشاهده هرگونه علائم عفونت، فوراً به پزشک مراجعه کنید. همچنین، از دود سیگار و آلاینده‌ها دور نگه داشتن کودکان می‌تواند از خطر عفونت گوش میانی جلوگیری کند.
• واکسیناسیون: واکسن‌هایی مانند واکسن پنوموکوک و آنفلوآنزا می‌توانند از ابتلا به برخی عفونت‌های تنفسی جلوگیری کنند. این واکسن‌ها به ویژه برای کسانی که مستعد عفونت‌های گوش هستند، توصیه می‌شود.

این اقدامات ساده و پیشگیرانه می‌تواند از ایجاد ماستوئیدیت و عوارض آن جلوگیری کند.

عوارض ماستوئیدیت

ماستوئیدیت، اگر به‌موقع درمان نشود، می‌تواند عوارض جدی و پیچیده‌ای داشته باشد که برخی از آن‌ها عبارتند از:

• انتقال عفونت به سایر قسمت‌های بدن: در صورت عدم درمان، عفونت می‌تواند به ساختارهای نزدیک مانند مغز، سینوس‌ها یا لایه‌های مختلف جمجمه گسترش یابد و باعث عفونت‌های خطرناکی مانند مننژیت (عفونت غشاهای مغز و نخاع) یا آبسه مغزی شود.
• آبسه ماستوئیدی: یکی از عوارض شایع ماستوئیدیت، تشکیل آبسه در بخش ماستوئید استخوانی است که ممکن است به درمان‌های جراحی نیاز داشته باشد.
• افت شنوایی دائمی: در صورتی که عفونت به گوش داخلی یا گوش میانی گسترش یابد، ممکن است به آسیب به ساختارهای شنوایی منجر شود که می‌تواند باعث کاهش یا از دست دادن شنوایی دائمی شود.
• پارگی پرده گوش: عفونت‌های مزمن و شدید می‌توانند منجر به پارگی پرده گوش شوند که در نهایت به کاهش شنوایی و عوارض دیگر می‌انجامد.
• مشکلات عصبی: گاهی اوقات، عفونت می‌تواند به عصب‌های صورت آسیب رسانده و منجر به مشکلاتی مانند فلج صورت شود که بر حرکت عضلات صورت تأثیر می‌گذارد.
• عفونت در سایر بخش‌های بدن: در موارد شدیدتر، عفونت می‌تواند به خون یا سایر اعضای بدن سرایت کرده و به سپسیس (عفونت سیستمیک شدید) منجر شود که یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است.

در صورت مشاهده علائم ماستوئیدیت، درمان به موقع می‌تواند از بروز این عوارض جلوگیری کرده و به بهبود وضعیت کمک کند.

جمع بندی

ماستوئیدیت یک بیماری جدی است که می‌تواند به‌ویژه در صورت عدم درمان به موقع، عواقب وخیمی داشته باشد. از آنجایی که این بیماری غالباً ناشی از عفونت‌های گوش میانی است، درمان به موقع عفونت‌های گوش می‌تواند از بروز آن جلوگیری کند. تشخیص زودهنگام و درمان مؤثر می‌تواند خطر عوارضی مانند آسیب به شنوایی، آبسه یا عفونت‌های سیستمیک را کاهش دهد و به بهبود وضعیت بیمار کمک کند.

سوالات متداول

ماستوئیدیت چیست؟

ماستوئیدیت یک عفونت باکتریایی است که معمولاً از عفونت‌های گوش میانی (اوته) ناشی می‌شود و در استخوان ماستوئید، که در پشت گوش قرار دارد، ایجاد می‌شود. این بیماری وقتی رخ می‌دهد که عفونت گوش میانی به استخوان‌های اطراف گسترش یابد و التهاب شدیدی در ناحیه ماستوئید ایجاد کند. در صورتی که به‌موقع درمان نشود، می‌تواند به عوارض جدی‌تری مانند آبسه، آسیب به شنوایی و حتی عفونت‌های سیستمیک منجر شود.

علائم ماستوئیدیت چیست؟

علائم ماستوئیدیت شامل درد شدید در گوش یا ناحیه پشت گوش، تورم و حساسیت در منطقه ماستوئید، تب و لرز، ترشحات گوش (گاهی اوقات خونین یا چرکی)، کاهش شنوایی و احساس سنگینی یا فشار در گوش است. در برخی موارد، ممکن است ناحیه پشت گوش دچار قرمزی و برجستگی شود که نشان‌دهنده عفونت است. همچنین ممکن است کودکانی که دچار ماستوئیدیت می‌شوند، علائمی چون بی‌قراری و کاهش اشتها از خود نشان دهند.

چطور ماستوئیدیت تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص ماستوئیدیت، پزشک ابتدا از طریق تاریخچه پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی به بررسی علائم می‌پردازد. سپس ممکن است از روش‌هایی چون سی‌تی‌اسکن (CT scan) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده کند تا اطلاعات دقیقی از ناحیه عفونت و آسیب به استخوان ماستوئید بدست آورد. همچنین آزمایش‌های خون برای ارزیابی عفونت و سطح التهاب ممکن است تجویز شود.

درمان ماستوئیدیت چگونه است؟

درمان ماستوئیدیت به شدت بیماری بستگی دارد. در مراحل اولیه، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های قوی (معمولاً داخل وریدی) برای کنترل عفونت و کاهش التهاب تجویز می‌شود. اگر عفونت به صورت آبسه (تجمع چرک) در بیاید، ممکن است نیاز به جراحی برای تخلیه آبسه باشد. در موارد شدیدتر یا مقاوم به درمان، ممکن است جراحی برای حذف بخش‌های آسیب‌دیده از استخوان ماستوئید انجام شود. همچنین، درمان حمایتی برای کنترل تب و درد نیز برای بهبود علائم انجام می‌شود.

شما می‌توانید در آرین طب خدمات پزشکی و پرستاری در منزل دریافت کنید.

برخی از خدمات ما شامل ویزیت پزشک متخصص در منزل، سونوگرافی در منزل، رادیولوژی در منزل، طب سوزنی در منزل، مشاوره روانشاسی و تغذیه در منزل است.

برای مشاهده همه سرویس های ما به صفحه خدمات مراجعه کنید.

رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸

برای رزرو خدمات پزشکی یا پرستاری در منزل فرم زیر را پر کنید: