فورزماید (رزماید)

فوروزماید (Furosemide) یک داروی مهم و گسترده‌استفاده در درمان بسیاری از مشکلات قلبی و کلیوی است. این دارو به عنوان یک دیورتیک، عملکردی موثر در کنترل فشار خون و مدیریت تورم‌های ناشی از احتباس مایعات دارد. با افزایش انتشار واقعیت‌های مربوط به افراد مبتلا به فشار خون بالا، نقش اساسی فوروزماید در مدیریت این بیماری از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود. این مقاله به بررسی عملکرد، عوارض جانبی و موارد مصرف فوروزماید خواهد پرداخت تا به افرادی که به دنبال اطلاعات کامل در مورد این دارو هستند، کمک کند.

فوروزماید از دسته داروهای دیورتیک (مدر یا ادرار آور) است، که با افزایش حجم ادرار و مایعات دفعی بدن، می‌تواند در مواردی از جمله کاهش ورم موثر باشد؛ به همین دلیل به آن‌ها قرص آب هم گفته می‌شود. همچنین، فوروزماید با دفع مایعات اضافه در بدن که می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی، خستگی و ورم شود، به بهبود شرایط بیمار کمک می‌کند. این داروها در درمان فشار خون بالا نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما فوروزماید تنها در صورت عدم کنترل فشار خون با داروهای دیگر از این گروه، تجویز می‌شود. همچنین، ممکن است این دارو به تنهایی یا همراه با دیگر داروهای مدر، توسط پزشک تجویز شود و در حال حاضر محصولاتی چند دارویی از فوروزماید در کنار دیگر داروهای ادرار آور مانند تریامترن، آمیلوراید یا اسپیرنولاکتون در بازار دارویی موجود است.

قبل از مصرف فوروزماید، اطلاعات موجود در بسته‌بندی را بررسی کنید، از جمله مقدار و زمان مصرف. افراد مسن معمولاً با دوز کمتر شروع می‌کنند تا خطر عوارض جانبی کاهش یابد. هرگز دوز مصرفی خود را بدون هماهنگی با پزشک افزایش یا کاهش ندهید چرا که این تغییرات تاثیری بر روند بهبودی شما نخواهند داشت و فقط خطر عوارض جانبی را افزایش می‌دهند. برای بیشترین سود، این دارو را به طور منظم مصرف کنید و نسخه را تا آخرین دوز مصرفی ادامه دهید، حتی اگر احساس بهبود کردید. سوکرالفات، کلستیرامین و کلستیپول ممکن است جذب فوروزماید را کاهش دهند، بنابراین اگر این داروها را مصرف می‌کنید، زمان مصرف هر دوز را حداقل ۲ ساعت از فوروزماید جدا کنید. در صورت بهبود نیافتن یا بدتر شدن وضعیت، به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات رده X (پرهیز): برومپریدول، کلرال هیدرات، دسموپرسین، اتاکرینیک اسید، فکسینیدازول، لووسولپرید، مکامیل‌آمین، پرومازین.

کاهش اثرات فورزماید توسط داروها: آلیسکایرن، آمفتامین‌ها، عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، بریگاتینیب، برومپریدول، دکس متیل‌فنیدات، فوس فنی‌توئین، گیاهان (با خاصیت افزاینده فشارخون)، متوترکسات، متیل‌فنیدات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، آگونیست های اپیوئید، فنی‌توئین، پروبنسید، سالیسیلات ها، سوکرالفیت، یوهیمبین.

افزایش اثرات داروها توسط فورزماید: برومپریدول، کابوزاتینیب، گلیکوزید های قلبی، سفوتیام، سفپیروم، سفتی‌زوکسیم، سفالوتین، کلرال بتائین، کلرال هیدرات، سیس پلاتین، دسموپرسین، دی‌کلروفنامید، دوفتیلید، دولوکستین، اتاکرینیک اسید، فوسکارنت، داروهای کاهنده فشارخون، ایوابرادین، فرآورده‌های حاوی لوودوپا، لووسولپرید، متوترکسات، داروهای مسدودکننده عصبی – عضلانی، نیتروپروسید، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، فولکودین، پرومازین، ریسپریدون، سالیسیلات ها، سدیم فسفات‌ها، توبرامایسین.

افزایش اثرات فورزماید توسط داروها: شیرین‌بیان، لورمتازپام، متوترکسات، مولسی‌دومین، نفتوپیدیل، نیکرگولین، نیکوراندیل، نیتیزینون، اوبینوتوزومب، آگونیست های اپیوئید، پنتوکسی فیلین، مهارکننده‌های فسفودی استراز 5، پرتومانید، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، کیناگولید، ربوکستین، تری‌فلونامید، تولواپتان، زیپامید.