بیماری اوتیسم(autism)، امروزه بهشدت در جامعه شناخته و پذیرفته میشود، بهطوریکه افراد معروف غیرتخصصی همچون بازیگران، هنرمندان و نویسندگان به فعالیتهای آگاهسازی و اطلاعرسانی درباره این بیماری پرداختهاند. این تلاشها منجر به ایجاد مراکز درمانی و حمایتی برای کودکان مبتلا به اوتیسم شده است که نتیجه تلاش و آگاهیزایی افرادی است که جامعه را نسبت به این بیماری آگاه ساختهاند. در ادامه مقاله، با علائم، علل و روشهای درمان بیماری اوتیسم آشنا خواهیم شد.
بیماری اوتيسم چيست؟
اوتیسم یک اختلال عصبی است که تأثیر گستردهای بر توانایی فرد در تعاملات اجتماعی، ارتباطات کلامی و رفتار دارد. این بیماری در افراد بهصورت متفاوتی نمایان میشود، از افرادی که توانایی معمولی در زندگی روزمره دارند تا کسانی که نیاز به مراقبت ویژه و پشتیبانی دارند.
یکی از ویژگیهای اساسی بیماری اوتیسم، دشواری در برقراری ارتباطات اجتماعی است. افراد مبتلا ممکن است مشکلاتی در تفهیم احساسات و نیازهای دیگران داشته باشند و به نحو مناسبی نتوانند با دیگران ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، میتوانند با رفتارهای تکراری و سخت مواجه شوند که میتواند برای آنها و برای افراد اطرافشان چالشهایی ایجاد کند.
هر فرد مبتلا به اوتیسم تجربیات و نیازهای منحصربهفردی دارد و بهترین راهکارها و درمانها باید باتوجهبه ویژگیها و نیازهای هر فرد تعیین شود. درمانها ممکن است شامل مداخلات رفتاری، توانمندسازی ارتباطی و در برخی موارد داروهایی باشد که به کنترل علائم کمک میکنند.
برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.
رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸
آرین طب ارائه ارائهدهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل
علائم بیماری اوتیسم
علائم بیماری اوتیسم معمولاً در دوران کودکی، مخصوصاً بین ۱۲ تا ۲۴ ماهگی، قابلمشاهده هستند، اگرچه ممکن است در دورانهای مختلف زودتر یا دیرتر ظاهر شوند. این علائم میتوانند شامل تأخیر قابلتوجه در گفتار و پیشرفت اجتماعی که بهصورت زیر تقسیمبندی میشوند:
مشکلات در ارتباط و تعامل اجتماعی:
- مشکلات در بهاشتراکگذاری احساسات و علایق، حفظ مکالمات قبلی و بعدی
- دشواریها در ارتباط غیرکلامی مانند حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن
- مشکلات در توسعه و حفظ روابط
الگوهای محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیتها:
- حرکات تکراری، الگوهای گفتاری
- پایبندی سفت به روالها یا رفتارهای خاص
- حساسیت زیاد یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف
- علائم یا دغدغههای ثابت
شدت علائم اوتیسم متغیر است، اما نقص در مهارتهای اجتماعی ثابت است. والدین ممکن است توجه کنند که نوزاد آنها تماس چشمی برقرار نمیکند یا به آنها واکنش نشان نمیدهد.
علائم اوتیسم در کودکان زیر دوسال
طیف اوتیسم یک مجموعه از اختلالات توسعهای است که از طیفی از علائم و نشانهها به همراه است. در کودکان زیر دو سال، نشانههای اولیه ممکن است شامل عدم پاسخ به نام، عدم لبخندزدن، کمبود توجه به اطرافیان، عدم توجه به هیجانات دیگران و نشانههای حرکتی مانند عدم تلاش برای به دستگرفتن وسایل یا رفتارهای غیرمعمول مثل پرخاشگری یا خراشیدن موها باشد. در صورت تشخیص هر یک از این نشانهها، مشاوره با متخصصان مجرب توصیه میشود تا ارزیابیهای لازم انجام شود و برنامه درمانی مناسب ترتیب داده شود.
علائم اوتیسم در نوجوانان
تمایل بهتنهایی: نوجوانان مبتلا به اوتیسم ممکن است تمایل داشته باشند وقت بیشتری را بهتنهایی گذرانند و از تعاملات اجتماعی کمتری لذت ببرند.
حفظ قوانین و مرتبط بودن به آنها: آنها ممکن است قوانین خاص و روالهای خود را داشته باشند و از دیگران انتظار داشته باشند که این قوانین را رعایت کنند. در صورت نقض این قوانین، ممکن است عصبانی و ناراحت شوند.
مشکل در درک آداب اجتماعی: نوجوانان مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلاتی در درک آداب و رفتارهای اجتماعی داشته باشند و نتوانند به طور صحیح با دیگران ارتباط برقرار کنند.
این نشانهها میتوانند برای تشخیص و مدیریت بهتر بیماری اوتیسم در نوجوانان مفید باشند. در صورت وجود این نشانهها، مشاوره و پشتیبانی حرفهای توصیه میشود تا به نوجوانان کمک شود تا با موانعی که در راه ارتباطات اجتماعی و تعاملات روزمره خود مواجه میشوند، بهتر کنار بیایند.
علائم اوتیسم در بزرگسالان
در بزرگسالان، برخی از علایم اوتیسم شامل عدم توانایی در درک و تشخیص احساسات دیگران، تجربه استرس و اضطراب زیاد در مواقع اجتماعی، مشکل در برقراری روابط دوستانه، تمایل به انزوا و تنهایی، عدم فهم کنایهها و مفاهیم اجتماعی و تمایل به روالهای ثابت در روزمره است.
علت اوتیسم
علت دقیق اختلال طیف اوتیسم (ASD) هنوز به طور کامل مشخص نشده است. بااینحال، پزشکان فاکتورهای مختلفی را که ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشند، شناختهاند:
- سابقه خانوادگی: داشتن سابقه خانوادگی با ASD میتواند یکی از عوامل خطرزای بروز این بیماری باشد، اما تأثیر دقیق این عامل هنوز مشخص نیست.
- جهشهای ژنتیکی: برخی افراد با ASD ممکن است جهشهای ژنتیکی خاصی داشته باشند که نقشی در بروز این بیماری دارند.
- فرزندآوری در سنین بالا: مطالعات نشان دادهاند که فرزندآوری در سنین بالا ممکن است با افزایش خطر بروز ASD همراه باشد.
- وزن کم هنگام تولد: برخی مطالعات نشان دادهاند که کودکانی که با وزن کم هنگام تولد متولد میشوند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ASD قرار بگیرند.
- قرارگرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی: مواد مختلفی مانند فلزات سنگین و سموم محیطی ممکن است در بروز ASD نقش داشته باشند.
- سابقه عفونتهای ویروسی: برخی تحقیقات نشان دادهاند که برخی عفونتهای ویروسی ممکن است با افزایش خطر بروز ASD مرتبط باشند.
- قرارگرفتن جنین در معرض داروهای والپروئیک اسید (Depakene) یا تالیدومید (Thalidomid): استفاده از برخی داروها مانند والپروئیک اسید یا تالیدومید در دوران بارداری ممکن است با افزایش خطر بروز ASD مرتبط باشد.
سیر زمانی مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم (ASD)
در ابتدای تولد، کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم ممکن است دشواری در حفظ ارتباط چشمی داشته باشند. سپس، تا ۹ ماهگی، ممکن است به نام خود پاسخ ندهند و احساسات خود را با نشاندادن حالت چهره منعکسکننده آنها به دیگران ارتباط ندهند.
در ادامه، تا ۱۲ ماهگی، عدم شرکت در بازیهای تعاملی اصلی مانند دالی موشک و عدم استفاده از حرکات دست معمولی است. این کودکان ممکن است علاقههای خود را با دیگران به اشتراک نگذارند و از اشارهها و نگاههای دیگران به جایی که آنها اشاره میکنند، متوجه نشوند.
با رشد کودک تا سنوات پیشدبستانی، مشکلات در صحبتکردن و مهارتهای گفتاری محدودتر میشود. بعضی کودکان میتوانند مهارتهای زبانی خود را با سرعتی نابرابر رشد دهند؛ اما مشکلات در برقراری ارتباط در موضوعات مختلف باقی میماند.
ازآنجاکه هر کودک متفاوت است، نحوه بروز این مشکلات نیز متفاوت است. بعضی از کودکان ممکن است با لحن غیرمعمول صحبت کنند و در برقراری ارتباط از اصطلاحات خارج از معمول استفاده کنند. درحالیکه دیگران ممکن است دارای هایپرلکسیا باشند که در آن مهارت خواندنشان بسیار پیشرفته است؛ اما درک آنچه که میخوانند، ضعیف است.
درک این مشکلات و ارائه حمایت و کمک مناسب از طریق تخصصیهای بهداشتی و آموزشی میتواند به بهبود ارتباطات و تعاملهای اجتماعی این کودکان کمک کند.
انواع اوتیسم
انواع اختلالات طیف اوتیسم شامل:
اختلال درخودماندگی: این اختلال معمولاً در کودکان زیر ۳ سال شناخته میشود و با مشکلات در برقراری ارتباطات، تعاملات اجتماعی و بازیهای تخیلی همراه است.
سندروم آسپرگر: در این اختلال، کودکان مشکل زبانی ندارند و معمولاً هوش آنها در میانگین است، اما در برقراری ارتباطات اجتماعی مشکلات دارند.
اختلال فراگیر رشد (اوتیسم آتیپیک یا غیرمعمول): این دسته شامل کودکانی است که برخی ویژگیهای اوتیسمی را دارند، اما در دستههای دیگر قرار نمیگیرند.
اختلال تخریب دوران کودکی: این اختلال نادر است و کودکان در ابتدا رشد طبیعی دارند، اما در سنین بعدی مشکلات جدی در مهارتهای ارتباطی خود را تجربه میکنند.
سندرم رت: این سندرم ممکن است در ابتدا بهعنوان بخشی از اختلالات اوتیسمی در نظر گرفته شده باشد، اما در حال حاضر بهعنوان یک شناخته شده و جداگانه شناخته میشود. افراد مبتلا به این سندرم معمولاً از سنین کودکی مشکلاتی در ارتباطات و مهارتهای اجتماعی خود را تجربه میکنند.
باتوجهبه DSM-5، اختلالات طیف اوتیسم به چندین دسته تقسیم میشوند که شامل:
- با یا بدون همراهی اختلالات فکری یا زبانی
- مرتبط با عوامل محیطی یا بیماریهای مشخص
- همراه با اختلالات دیگر مانند اختلالات روانی یا عصبی
هر فرد ممکن است به یک یا چندین مورد از این اختلالات مبتلا شود و تشخیص نهایی باید توسط متخصصان بهصورت جداگانه بررسی شود.
ویژگیهای خاص بیماری اتیسم چیست؟
ویژگیهای بیماری اوتیسم بهصورت گوناگون و در مراحل مختلف زندگی قابلتشخیص است. این بیماری معمولاً در دوران کودکی شروع میشود و علائم آن میتواند برای والدین یا مراقبین گیجکننده باشد، زیرا برخی از کودکان به نظر میآیند که در ابتدا رشد نرمالی دارند. ویژگیهایی که معمولاً در افراد مبتلا به اوتیسم دیده میشود شامل:
- مشکلات در برقراری ارتباطات اجتماعی و تعاملات، از جمله مشکلات در توجه به احساسات دیگران و برقراری ارتباط چشمی
- تمایل به رفتارهای تکرارشونده و علاقههای محدود، مثل تمایل به انجام حرکات تکراری یا ترتیب و سازماندهی اشیا
- واکنشهای نامعمول به تجربیات حسی، مانند حساسیت زیاد به صداها، بوها یا طعمها
- مشکلات در هماهنگی حرکتی و ضعف عضلات که ممکن است منجر بهدشواری در انجام فعالیتهای روزمره شود.
- نشانههای رفتاری تکرارشونده مثل تکاندادن اندامها یا حرکات مکرر و بیهدف
- برخی از افراد ممکن است به خود آسیب برسانند، از جمله بههمزدن سر یا ضربهزدن به خود
- تمایل به برپایی الگوهای تکراری و بیهدف، مثل ترتیببندی اشیا به ترتیب خاص یا حرکات مکرر بدون هدف مشخص
این ویژگیها به طرز متنوعی در افراد مبتلا به اوتیسم مشاهده میشوند و از شخص به شخص متفاوت هستند که این اختلافات زمانی است که بررسی دقیق و توجه به نیازهای خاص هر فرد اهمیت دارد.
برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.
رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸
آرین طب ارائه ارائهدهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل
تشخیص اوتیسم
آزمونها و تستهایی که برای تشخیص بیماری اوتیسم استفاده میشوند، از جمله ابزارهای مهم در تشخیص این بیماری هستند. این آزمونها و تستها به طور مختلفی برای غربالگری، تشخیص و ارزیابی افراد مشکوک به اوتیسم استفاده میشوند. در زیر به توضیح برخی از این آزمونها اشاره میکنم:
غربالگری رشد: این آزمون معمولاً در کودکان در سنین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی انجام میشود و به کمک ابزارهایی مانند چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) سعی در شناسایی زودرس کودکان ممکن است اوتیسم داشته باشند.
تستهای ژنتیکی: آزمایشات DNA برای تشخیص بیشتری از بیماریهای ژنتیکی که ممکن است با اوتیسم همراه باشند، مورداستفاده قرار میگیرد.
ارزیابی رفتاری: این ارزیابیها توسط متخصصان انجام میشود و شامل مشاهده و بررسی رفتارهای مختلف افراد مشکوک به اوتیسم میشود.
تستهای دیداری و شنیداری: برای بررسی مشکلات بینایی و شنوایی که ممکن است به نظر عوارض اوتیسمی بیایند، تستهای ویژهای صورت میگیرد.
غربالگری کاردرمانی: برخی از تستها و آزمونها بهمنظور غربالگری افراد مشکوک به اوتیسم باهدف تشخیص زودرس و ارجاع به متخصصان کاردرمانی انجام میشود.
پرسشنامههای رشد: از جمله پرسشنامههایی که برای تشخیص اوتیسم استفاده میشود، برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم (ADOS) است که توسط تیمی از متخصصان انجام میشود و بر اساس مشاهده و ارزیابی رفتاری فرد انجام میشود.
این آزمونها و تستها همه باهدف کمک به تشخیص و مداخله زودرستر درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم صورت میگیرند، اما هر کدام نقش ویژهای در فرایند تشخیصی دارند.
روشهای درمانی اوتیسم
اوتیسم یک اختلال عصبی است که اغلب در کودکان و بزرگسالان ظاهر میشود و بر اساس آنچه که در پژوهشهای علمی ثابت شده، علائم مختلفی دارد. هر فرد ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد و بنابراین، نیاز به روشهای مختلف درمانی دارد. این درمانها بیشتر بهمنظور بهبود کیفیت زندگی و کاهش عوارض ناشی از اوتیسم انجام میشوند که شامل:
رفتاردرمانی
یکی از روشهای درمانی متداول برای افراد مبتلا به اوتیسم، رفتاردرمانی است که از طریق آموزش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی، کمک به کاهش رفتارهای ناخوشایند و ارتقای مهارتهای ارتباطی فرد میکند. این روش معمولاً با استفاده از تکنیکهای رفتاری و تقویت مثبت، به فرد کمک میکند تا مهارتهای اجتماعی و رفتارهای مناسب را یاد بگیرد و در زندگی روزمرهاش بهبود یابد.
بازیدرمانی
بازیدرمانی نیز یک روش مؤثر دیگر در درمان بیماری اوتیسم است که از طریق فعالیتهای بازی و تفریحی، مهارتهای اجتماعی و ارتباطی فرد را بهبود میبخشد. این روش اغلب با استفاده از بازیها و فعالیتهای جذاب برای فرد، مثل بازی با اسباببازیها یا بازیهای گروهی، به فرد کمک میکند تا مهارتهای اجتماعی و ارتباطی خود را بهتر کند و با دیگران به طور مناسب ارتباط برقرار کند.
کاردرمانی
درمان اوتیسم شامل کاردرمانی نیز میشود که از طریق انجام فعالیتهای کاری و آموزش مهارتهای عملی، به فرد کمک میکند تا مهارتهای عملی و تواناییهای موجودیتی خود را بهبود بخشد. این روش ممکن است شامل فعالیتهای مانند آموزش مهارتهای کاری، تواناییهای خودمراقبتی و یا فعالیتهای ساختمانی باشد که به فرد کمک میکند در زندگی روزمره خود مستقلتر باشد و مهارتهای موردنیاز برای انجام وظایف روزمره خود را به دست آورد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی نیز یکی از روشهای درمانی است که از طریق انجام تمرینات فیزیکی و درمانی، به فرد کمک میکند تا وضعیت جسمی خود را بهبود بخشد و به تواناییهای جسمی خود برای انجام فعالیتهای روزمره بهتری برسد.
همچنین، درمانهای دیگری نیز برای افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد که شامل آموزش مهارتهای اجتماعی، فعالیتهای حسی و درمانهای تلفیقی حسی و ارتباطی میشوند. این درمانها معمولاً توسط تیمهای چند تخصصی تحت نظارت پزشکان و متخصصان مربوطه انجام میشود و میتواند بهبود و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم را ارتقا دهد.
توجه: درمان اوتیسم باید توسط تیمهای چند تخصصی تحت نظارت پزشکان و متخصصان مربوطه انجام شود تا بهبود و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم را ارتقا دهد. همچنین، لازم است از هرگونه درمان خودسرانه خودداری شود تا مشکلات بیشتری به وجود نیاید و فرد مبتلا به اوتیسم بهترین درمان را دریافت کند.
بررسی درمانهای جایگزین بیماری اوتیسم
درمانهای جایگزین، اگرچه ممکن است به نظر برخی به نظر میرسند که جایگزینی مؤثر برای درمان بیماری اوتیسم باشند، اما تحقیقات متعدد نشان دادهاند که نتایج آنها گاهی متفاوت و حتی خطرناک هستند. برخی از این درمانها شامل ویتامینهای با دوز بالا، شلاتور تراپی که شامل تخلیه فلزات از بدن است، اکسیژن درمانی پرفشار و ملاتونین برای رفع مشکلات خواب میشوند.
قبل از اقدام به هر گونه درمان جایگزین، بسیار مهم است که والدین و مراقبان هزینههای تحقیقاتی و مالی را در نظر بگیرند و آنها را با هر گونه منافع احتمالی مقایسه کنند. درصورتیکه شک و تردید دارید، همیشه بهتر است با یک متخصص مراقبتهای بهداشتی مشورت کنید تا تصمیمی مطمئنتر و بهتر برای سلامتی خودتان و عزیزانتان بگیرید.
روشهای درمان اوتیسم در خانه
برای کودکانی که دارای اختلالات طیف اوتیسم هستند، درمان اوتیسم در منزل میتواند برای ارائه حمایتهای درمانی مناسب باشد و به بهبود وضعیت آنها کمک کند. بررسیها نشان میدهد که حمایتهای بصری، بهویژه در زمینه شناخت و درک شرایط، میتوانند نقش مهمی در ارتقای سطح یادگیری و کمک به ادراک شرایطی که گفتار در آنها نقش مهمی دارد، ایفا کنند.
جدولهای دیداری:
این جداول شامل تصاویر، نمادها، نشانهها و ماکت اشیا واقعی هستند که اطلاعاتی را در مورد وقایع و اموری که در طول روز و یا در طول یک برنامه روی میدهند، به کودک ارائه میدهند.
برنامههای کوچک و مختصر:
این برنامهها سیستمهای ساده و راحتی هستند که برای حمایت از برنامههای روزانه کودک ایجاد و بهمنظور پشتیبانی از آنها تدوین میشوند. این برنامهها گامهای تشکیلدهنده یک فعالیت را با استفاده از تصاویر و نمادها نشان میدهند.
لیستهای نشاندهنده:
این نوع حمایت بصری بهمنظور درگیرکردن کودک در یک نوع از ارتباط بصری مورداستفاده قرار میگیرد. مثلاً به وی حق انتخاب یک غذا یا نوشیدنی در میان دستهای از تقویتکنندهها داده میشود. این روش میتواند به تقویت توانایی اشارهکردن و انتخاب در کودکان اوتیسم کمک کند و در تقویت ارتباط آنها مؤثر باشد.
استفاده از این حمایتهای بصری در خانه میتواند به بهبود ارتباط و ارتقای کیفیت زندگی کودکان اوتیسم کمک کند و به آنها فرصتهای بیشتری برای درگیری مؤثر و فعالتر در فرایند آموزشی بدهد. این روشها نیازمند توجه و همکاری خانواده و مراقبان هستند تا به طور مؤثر در درمان اوتیسم کودکان شرکت کنند.
آیا میتوان از بروز اوتیسم جلوگیری کرد؟
پزشکان علت ایجاد اوتیسم را به طور کامل نمیدانند، اما باور دارند که ژنتیک بیشترین نقش را در بروز این اختلال دارد. همچنین، برخی مواد شیمیایی در دوران بارداری ممکن است باعث بروز نقصهای مادرزادی شود، اما ابتلا به بیماری اوتیسم در طول بارداری تشخیص داده نمیشود. با اینکه امکان پیشگیری اوتیسم در کودکان وجود ندارد، اما با اعمال تغییرات در روند زندگی، احتمال داشتن فرزندی با سلامت روانی و جسمی بیشتر میشود:
سالم زندگی کنید: وعدههای غذایی متعادل مصرف کنید، و ورزش کنید. مطمئن شوید که مراقبتهای پیش از زایمان خوبی داشته باشید و تمام مکملها و ویتامینهای توصیه شده را مصرف کنید.
داروها را در طول بارداری مصرف نکنید: قبل از مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید، مخصوصاً درباره داروهای ضد تشنج.
از نوشیدن الکل اجتناب کنید: هر نوع مشروبی در دوران بارداری مصرف نکنید.
درمان بیماریهای فعلی خود را دنبال کنید: اگر مبتلا به بیماریهایی مانند سلیاک یا PKU هستید، برای کنترل آنها توصیههای پزشک خود را دنبال کنید.
واکسیناسیون انجام دهید: قبل از بارداری حتماً واکسن سرخک (سرخچه) آلمانی را بزنید، زیرا میتواند از ابتلا به اوتیسم ناشی از سرخچه جلوگیری کند.
باتوجهبه اینکه برخی عوامل محیطی ممکن است باعث بروز اوتیسم شوند، مراقبت از سلامتی و ایجاد محیطهای سالم میتواند در پیشگیری از اوتیسم مؤثر باشد.
نتیجهگیری و راهنمای مراجعه به پزشک
بیماری اوتیسم، یک اختلال عصبی رفتاری است که با اختلال در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارتهای ارتباطی همراه است. این سندروم میتواند از نوزادی ظاهر شود و علائمی مانند اجتناب از برقراری ارتباط چشمی دارد، همچنین الگوهای رفتاری تکراری نیز اغلب مشاهده میشود.
افراد مبتلا به اوتیسم نیازهای خاصی دارند و مراقبت از آنها ممکن است چالشبرانگیز باشد. بهترین راه برای مواجهه با این افراد، مشاوره و درمان تخصصی است. روانشناس و روانپزشک متخصصان میتوانند در تشخیص، مداخله درمانی و ارائه راهنماییهای لازم به شما کمک کنند. بهتر است درصورتیکه شما یا کودک شما علائمی از اوتیسم مشاهده میکنید، بدون تأخیر به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب و بهموقع را دریافت کنید.
سؤالات متداول
اوتیسم چیه؟
پاسخ:
اوتیسم بهعنوان یک اختلال عصبی شناخته میشود که بر توانایی فرد در تعاملات اجتماعی، ارتباطات کلامی و رفتار اثر میگذارد. این بیماری بهصورت متنوعی در افراد ظاهر میشود؛ از افرادی که توانایی معمولی در زندگی روزمره دارند تا کسانی که نیاز به مراقبت ویژه دارند. یکی از ویژگیهای اساسی بیماری اوتیسم، دشواری در برقراری ارتباطات اجتماعی است، زیرا این افراد ممکن است مشکلاتی در تفهیم احساسات و نیازهای دیگران داشته باشند. درمانها باید باتوجهبه ویژگیها و نیازهای هر فرد منحصربهفرد تعیین شود و ممکن است شامل مداخلات رفتاری، توانمندسازی ارتباطی و در برخی موارد داروهایی باشد که به کنترل علائم کمک میکنند.
اوتیسم شامل چه مواردی میشود؟
پاسخ:
انواع اختلالات طیف بیماری اوتیسم شامل اختلال درخودماندگی، سندروم آسپرگر، اختلال فراگیر رشد، اختلال تخریب دوران کودکی و سندرم رت هستند. هر کدام از این اختلالات دارای ویژگیها و مشکلات خاصی هستند که در برقراری ارتباطات، تعاملات اجتماعی و تخیل کودکان تأثیرگذار است. این اختلالات براساس عواملی نظیر وجود یا عدم وجود اختلالات فکری یا زبانی، عوامل محیطی یا بیماریهای مشخص و همراهی با اختلالات دیگر مانند اختلالات روانی یا عصبی، تقسیمبندی میشوند. در نهایت، تشخیص نهایی این اختلالات باید توسط متخصصان به صورت جداگانه و باتوجهبه مشخصات و ویژگیهای هر فرد صورت گیرد.
شما میتوانید در آرین طب خدمات پزشکی و پرستاری در منزل دریافت کنید.
برخی از خدمات ما شامل ویزیت پزشک متخصص در منزل، سونوگرافی در منزل، رادیولوژی در منزل، طب سوزنی در منزل، مشاوره روانشاسی و تغذیه در منزل است.
برای مشاهده همه سرویس های ما به صفحه خدمات مراجعه کنید.
رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸