بیماری گال: جرب | علت ها، علائم، تشخیص، پیشگیری و درمان در منزل

بیماری گال یک بیماری پوستی عفونی است که توسط نوعی انگل میکروسکوپی به نام “جرب” ایجاد می‌شود. این انگل در لایه‌های سطحی پوست زندگی می‌کند و باعث خارش شدید و بروز ضایعات پوستی می‌شود. گال معمولاً از طریق تماس مستقیم پوست به پوست انتقال می‌یابد و در محیط‌هایی که تماس‌های فیزیکی زیاد است، مانند خانواده‌ها، خوابگاه‌ها یا مدارس، شیوع بیشتری دارد. اگرچه گال به‌طور عمومی بیماری خطرناکی نیست، اما در صورت عدم درمان به‌موقع می‌تواند منجر به عوارضی چون عفونت‌های باکتریایی ثانویه یا ایجاد شرایط مزمن شود.

بیماری گال چیست؟

بیماری گال یک عفونت پوستی مسری است که توسط انگل میکروسکوپی Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود. این انگل با نفوذ به لایه سطحی پوست باعث خارش شدید، به‌ویژه در شب و ایجاد جوش‌های قرمز، تاول و خطوط برجسته روی پوست می‌شود. علائم این بیماری شامل خارش شدید شبانه، جوش‌های قرمز، خطوط باریک ناشی از حرکت انگل در پوست و زخم‌های پوستی ناشی از خاراندن مداوم است. این بیماری از طریق تماس مستقیم پوست با پوست فرد مبتلا یا استفاده از لباس، ملحفه و وسایل شخصی آلوده منتقل می‌شود و در محیط‌های پرجمعیت مانند خوابگاه‌ها و خانه‌های سالمندان شیوع بیشتری دارد.

درمان شامل استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های مخصوص مانند پرمترین ۵٪ یا کرم لیندان، مصرف داروهای خوراکی مانند آیورمکتین در موارد شدید، شستن لباس‌ها و ملحفه‌ها با آب داغ و اتو کردن آن‌ها و درمان هم‌زمان تمام افراد در تماس نزدیک با بیمار است. در صورت عدم درمان، این بیماری می‌تواند مزمن شده و منجر به عفونت‌های پوستی ثانویه شود، بنابراین مراجعه به پزشک ضروری است.

برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.

رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸

آرین طب ارائه ارائه‌دهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل

خدمات مرتبط

علت بیماری گال

بیماری گال (Scabies) یک عفونت پوستی است که توسط نوعی انگل به نام “میکروارگانیسم سارس” (Sarcoptes scabiei) ایجاد می‌شود. این انگل‌ها به لایه‌های بالایی پوست نفوذ کرده و در آنجا تخم‌گذاری می‌کنند. در نتیجه، بدن به این فعالیت‌ها واکنش نشان داده و علائمی همچون خارش شدید، التهاب، قرمزی و بروز جوش‌ها و ضایعات پوستی نمایان می‌شود.

انتقال بیماری گال عمدتاً از طریق تماس مستقیم پوست با پوست فرد آلوده صورت می‌گیرد. این بیماری به طور رایج در مکان‌هایی با تراکم جمعیت بالا، مانند خانه‌های مشترک، بیمارستان‌ها یا محیط‌های شلوغ گسترش می‌یابد. همچنین، این بیماری می‌تواند از طریق تماس با لباس‌ها، ملحفه‌ها و حوله‌های آلوده نیز منتقل شود.

از آنجایی که بیماری گال به راحتی قابل انتقال است، پیشگیری از آن شامل اجتناب از تماس نزدیک با افراد آلوده و استفاده از روش‌های بهداشتی مناسب، نظیر شستشوی منظم لباس‌ها و ملحفه‌ها است. درمان بیماری معمولاً با استفاده از داروهای موضعی ضد انگل مانند پرمترین (permethrin) یا بنزوکایین صورت می‌گیرد، که باید طبق دستور پزشک مصرف شوند تا به طور مؤثر عفونت از بین برود.

علائم بیماری گال

بیماری گال علائمی دارد که معمولاً پس از چند هفته از ورود کنه Sarcoptes scabiei به پوست ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:

خارش شدید، به‌ویژه در شب

خارش مهم‌ترین و آزاردهنده‌ترین علامت گال است که شب‌ها شدت بیشتری دارد. این خارش به دلیل واکنش سیستم ایمنی بدن به وجود انگل‌ها، تخم‌هایشان و مواد دفعی آن‌ها ایجاد می‌شود.

بروز ضایعات پوستی

این ضایعات شامل جوش‌های قرمز، تاول‌های کوچک، زخم‌های سطحی و در برخی موارد، دانه‌های چرکی هستند. این ضایعات در اثر خاراندن مداوم ممکن است دچار عفونت شوند.

خطوط باریک روی پوست (Burrows)

خطوط باریک و نامنظم به رنگ سفید، خاکستری یا قهوه‌ای که نشان‌دهنده مسیر حرکت انگل‌ها در زیر پوست است. این خطوط معمولاً در بین انگشتان دست، مچ، آرنج، زیربغل، دور ناف، کشاله ران و باسن دیده می‌شوند.

التهاب، قرمزی و تورم پوست

در برخی افراد، پوست دچار التهاب و قرمزی شده و ممکن است به لمس حساس شود.

پوسته‌پوسته شدن و ضخیم شدن پوست

در گال شدید یا گال پوسته‌دار (Norwegian Scabies)، پوست به‌شدت ضخیم، پوسته‌پوسته و ترک‌خورده می‌شود. این نوع گال معمولاً در افراد با ضعف سیستم ایمنی مانند بیماران دیابتی یا مبتلایان به ایدز مشاهده می‌شود.

عفونت های باکتریایی ثانویه

خاراندن بیش‌ازحد پوست ممکن است باعث ورود باکتری‌ها شده و به عفونت‌هایی مانند زردزخم (Impetigo) منجر شود. در این حالت، زخم‌ها چرکی و پوسته‌های زرد یا قهوه‌ای روی آن‌ها تشکیل می‌شود.

محل های رایج ابتلا

این بیماری اغلب در بین انگشتان دست، مچ، آرنج، زیربغل، دور ناف، باسن، کشاله ران و نواحی تناسلی دیده می‌شود. در کودکان و نوزادان، ممکن است کف دست و پا، سر، گردن و پشت گوش‌ها نیز درگیر شوند.

دوره کمون بیماری

در آلودگی اولیه، علائم ممکن است 2 تا 6 هفته پس از ورود انگل‌ها ظاهر شوند. اما در افرادی که قبلاً مبتلا شده‌اند، علائم ظرف چند روز بروز می‌کنند.

شیوع در محیط های جمعی

گال بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم با پوست فرد آلوده یا استفاده از وسایل مشترک مانند لباس، حوله و ملحفه منتقل می‌شود. این بیماری در مکان‌هایی مانند خوابگاه‌ها، پادگان‌ها، بیمارستان‌ها و مهدکودک‌ها شایع‌تر است.

در صورت مشاهده این علائم، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد. درمان معمولاً شامل داروهای ضد انگل موضعی مانند پرمترین یا داروهای خوراکی مانند آیورمکتین است و برای جلوگیری از شیوع مجدد، تمام اعضای خانواده باید همزمان درمان شوند.

تشخیص بیماری گال

تشخیص بیماری گال معمولاً توسط پزشک متخصص از طریق بررسی علائم بالینی و معاینه دقیق پوست انجام می‌شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای تأیید تشخیص، آزمایش‌های خاصی انجام دهد. مراحل تشخیص شامل موارد زیر است:

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم بالینی

پزشک ابتدا تاریخچه پزشکی بیمار را می‌پرسد و علائم خاصی مانند خارش شدید، محل‌های شایع ضایعات پوستی و الگوی بروز علائم را بررسی می‌کند. اطلاعاتی مانند تماس با افراد آلوده یا محیط‌های جمعی که احتمال ابتلا به گال وجود دارد، نیز برای تشخیص کمک‌کننده است.

معاینه پوست

پزشک پوست بیمار را به‌طور کامل بررسی می‌کند تا ضایعات پوستی، جوش‌ها، تاول‌ها، خطوط زیرپوستی (Burrows) و مناطق درگیر را شناسایی کند. این معاینه به‌ویژه در نواحی حساس مانند بین انگشتان دست، کشاله ران، زیر بغل و دور ناف انجام می‌شود.

آزمایش های زیرپوستی

در صورتی که تشخیص به‌طور قطعی از طریق معاینه بالینی امکان‌پذیر نباشد، پزشک ممکن است از روش‌های آزمایشگاهی برای تأیید استفاده کند. یکی از این روش‌ها شامل استفاده از برش کوچک پوست (برای گرفتن نمونه‌ای از پوست آلوده) است. این نمونه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا وجود انگل‌ها، تخم‌ها یا مدفوع آن‌ها در پوست تأیید شود.

آزمایش با استفاده از کاغذ یا اسپاتول

پزشک ممکن است از یک اسپاتول یا کاغذ مخصوص برای گرفتن لایه‌ای از پوست آلوده استفاده کند و سپس آن را در محلول مخصوص بررسی کند تا وجود انگل‌ها و تخم‌های آن‌ها را شناسایی کند. این روش به تشخیص دقیق کمک می‌کند.

بررسی عفونت های ثانویه

در مواردی که ضایعات پوستی دچار عفونت‌های باکتریایی شده باشند، پزشک ممکن است نمونه‌ای از ترشحات زخم‌ها بردارد و برای شناسایی عفونت‌های باکتریایی (مثل زردزخم) آن را به آزمایشگاه ارسال کند.

تمایز از بیماری های مشابه

گاهی اوقات، علائم گال مشابه بیماری‌های پوستی دیگر مانند درماتیت آلرژیک، اگزما یا کهیر است. پزشک باید این بیماری‌ها را از گال تفکیک کند، به همین دلیل ممکن است به آزمایش‌های اضافی یا مشاوره با متخصص پوست نیاز باشد.

درمان بیماری گال

درمان بیماری گال معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد انگل است که به دو صورت موضعی یا خوراکی تجویز می‌شوند. تسکین باید در تمامی افراد در تماس با بیمار نیز انجام شود تا از شیوع مجدد جلوگیری گردد. در ادامه، جزئیات درمان گال آورده شده است:

دارو های موضعی ضد انگل

• پرمترین (Permethrin): این کرم یکی از درمان‌های اصلی برای گال است. کرم پرمترین به‌طور کامل روی پوست از گردن به پایین مالیده می‌شود و باید حدود 8 تا 14 ساعت روی پوست بماند و سپس شسته شود. در برخی موارد، ممکن است درمان یک هفته بعد تکرار شود.
• بنزیل بنزوات (Benzyl Benzoate): این محلول ضد انگل برای درمان گال مورد استفاده قرار می‌گیرد. باید 24 ساعت روی پوست بماند و سپس شسته شود. ممکن است نیاز به درمان دوباره بعد از چند روز باشد.
• اسید سولفوریک (Sulfur): برای افرادی که به درمان‌های دیگر حساسیت دارند، درمان با محلول سولفور 5% توصیه می‌شود.

دارو های خوراکی ضد انگل

• آیورمکتین (Ivermectin): در موارد شدید یا گال مقاوم به درمان موضعی، قرص ایورمکتین برای درمان گال تجویز می‌شود. معمولاً یک دوز مصرفی کافی است، اما در صورت نیاز، پس از یک هفته یک دوز دیگر تجویز می‌شود. این دارو برای افراد بالای 5 سال مناسب است و می‌تواند در برخی موارد گال مقاوم را درمان کند.

درمان عفونت های ثانویه

اگر گال منجر به عفونت‌های باکتریایی (مثل زردزخم) شود، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌های موضعی یا خوراکی تجویز کند. این داروها به درمان عفونت کمک می‌کنند و از گسترش عفونت جلوگیری می‌کنند.

مراقبت از پوست

برای کاهش خارش و التهاب ناشی از گال، استفاده از کرم‌های ضد خارش مانند کرم‌های کورتیکواستروئیدی ضعیف یا آنتی‌هیستامین‌ها می‌تواند مفید باشد. همچنین شستشوی مداوم پوست با آب و صابون و استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده به بهبود وضعیت کمک می‌کند.

شستشوی لباس ها و وسایل شخصی

برای جلوگیری از شیوع بیماری، تمام لباس‌ها، ملافه‌ها، حوله‌ها و وسایل شخصی باید با آب داغ شسته شوند و در صورت امکان در خشک‌کن با دمای بالا خشک شوند. لباس‌هایی که قابل شستشو نیستند باید به مدت 72 ساعت در کیسه‌های پلاستیکی بسته شوند.

درمان تمامی افراد در تماس

حتی اگر افراد دیگری علائم گال نداشته باشند، باید درمان شوند. این امر برای جلوگیری از شیوع بیماری در خانواده‌ها یا گروه‌های اجتماعی ضروری است.

درمان بیماری گال در منزل

درمان بیماری گال در خانه ممکن است شامل استفاده از داروهای موضعی ضد انگل، مراقبت از پوست و اقدامات بهداشتی خاص باشد. در صورتی که گال در مراحل اولیه تشخیص داده شود یا بیماری شدید نباشد، بسیاری از اقدامات درمانی می‌توانند در منزل انجام شوند. در ادامه، مراحل درمان گال در منزل توضیح داده شده است:

شستشوی لباس ها و وسایل شخصی

تمام لباس‌ها، ملافه‌ها، حوله‌ها و وسایل شخصی بیمار باید با آب داغ شسته شوند و در خشک‌کن با دمای بالا خشک شوند تا از بین رفتن تخم‌های انگل‌ها اطمینان حاصل شود. لباس‌هایی که قابل شستشو نیستند باید برای حداقل 72 ساعت در کیسه‌های پلاستیکی بسته شوند.

استفاده از دارو های خوراکی در صورت نیاز

اگر گال به درمان موضعی پاسخ ندهد، پزشک ممکن است داروهای خوراکی مانند آیورمکتین (Ivermectin) تجویز کند. این دارو معمولاً یک دوز خوراکی است که پس از 1 یا 2 هفته ممکن است تکرار شود.

درمان تمامی افرادی که در تماس بوده‌اند

حتی اگر سایر افراد علائم گال را نداشته باشند، برای جلوگیری از شیوع بیماری باید درمان شوند. این اقدام به‌ویژه در خانواده‌ها یا گروه‌های اجتماعی اهمیت دارد.

مراقبت های بهداشتی دیگر

• از تماس مستقیم با افراد دیگر تا زمانی که درمان کامل نشده است، خودداری کنید.
• در صورت امکان از استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند حوله یا لباس جلوگیری کنید.

با پیروی از این روش‌ها و درمان‌های خانگی، بیماری گال معمولاً به‌طور کامل درمان می‌شود، اما در صورت ادامه علائم یا تشدید آن، باید به پزشک مراجعه کرد.

برای مشاوره و درخواست خدمات پزشکی و پرستاری در منزل با کارشناسان آرین طب تماس بگیرید.

رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸

آرین طب ارائه ارائه‌دهنده انواع خدمات پزشکی از جمله پزشک متخصص در منزل (قلب، ریه، داخلی و…) و انواع خدمات پرستاری و تزریقات در منزل

پیشگیری از بیماری گال

جلوگیری از بیماری گال به‌ویژه در محیط‌هایی که احتمال شیوع آن بالاست، بسیار مهم است. برخی از اقدامات ساده می‌توانند خطر ابتلا به گال را کاهش دهند:

اجتناب از تماس مستقیم با افراد آلوده

گال معمولاً از طریق تماس مستقیم پوست به پوست منتقل می‌شود، بنابراین باید از تماس نزدیک با افرادی که به گال مبتلا هستند خودداری کرد. این تماس شامل دست دادن، بغل کردن یا خوابیدن در کنار فرد بیمار است.

عدم استفاده مشترک از وسایل شخصی

بیماری گال می‌تواند از طریق استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند حوله، لباس، ملافه یا شانه منتقل شود. بنابراین باید از استفاده مشترک از این وسایل با دیگران خودداری کنید.

شستشوی منظم لباس ها و وسایل شخصی

در صورت ابتلا به گال یا تماس با فرد مبتلا، تمام لباس‌ها، ملافه‌ها، حوله‌ها و وسایل شخصی باید به‌طور منظم و با آب داغ شسته شوند و در خشک‌کن با دمای بالا خشک شوند. برای لباس‌هایی که قابل شستشو نیستند، باید آن‌ها را در کیسه‌های پلاستیکی به مدت حداقل 72 ساعت نگه داشت.

رعایت بهداشت فردی

استفاده از صابون ملایم و شستشوی مرتب بدن می‌تواند به کاهش احتمال ابتلا به گال کمک کند. همچنین، از رعایت بهداشت دست‌ها و پوست به‌طور کلی باید غافل نشد.

درمان به‌موقع و کامل افراد مبتلا

اگر فردی به گال مبتلا شد، باید بلافاصله درمان شود تا از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری گردد. درمان باید به‌طور کامل و طبق دستور پزشک انجام شود، حتی اگر علائم بهبود یابد.

مراقبت در محیط های تجمعی

در محیط‌هایی مانند خوابگاه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها یا مراکز نگهداری افراد مسن که احتمال شیوع بیماری بیشتر است، باید دقت بیشتری به خرج داد و از تماس مستقیم با افراد مشکوک به گال اجتناب کرد.

آگاهی و آموزش

آگاهی از علائم و راه‌های انتقال گال می‌تواند به افراد کمک کند تا سریع‌تر به تشخیص برسند و اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند. آموزش در محیط‌های پرخطر مانند مدارس یا مراکز بهداشتی برای پیشگیری از شیوع بیماری ضروری است.

عوارض بیماری گال

اگر بیماری گال به‌موقع تشخیص داده نشود یا درمان نشود، ممکن است عوارض مختلفی ایجاد شود. در اینجا به برخی از عوارض ممکن بیماری گال اشاره شده است:

عفونت های باکتریایی ثانویه

در صورت خارش شدید و خاراندن ضایعات گال، پوست ممکن است شکسته شده و زمینه‌ای برای ورود باکتری‌ها فراهم شود. این می‌تواند منجر به عفونت‌های باکتریایی مانند زردزخم (Impetigo) یا سلولیت (Cellulitis) شود که به درمان آنتی‌بیوتیکی نیاز دارد.

گال مزمن (گال نروزی)

اگر گال درمان نشود یا درمان به‌طور کامل انجام نگیرد، بیماری ممکن است به وضعیت مزمن تبدیل شود. در این حالت، فرد ممکن است به مدت طولانی دچار خارش و ضایعات پوستی باقی‌مانده باشد. این وضعیت به‌ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (مثل بیماران مبتلا به HIV) شایع‌تر است.

بروز واکنش های آلرژیک به درمان

در برخی از افراد، داروهای مورد استفاده برای درمان گال، مانند کرم پرمترین یا آیورمکتین، ممکن است باعث واکنش‌های آلرژیک مانند قرمزی، تورم یا خارش بیشتر شوند. این واکنش‌ها معمولاً موقتی هستند اما نیاز به مشاوره پزشکی دارند.

خارش طولانی‌مدت

حتی پس از درمان گال، ممکن است فرد برای مدت زمان کوتاهی (چند هفته) همچنان دچار خارش باشد. این عارضه به‌دلیل واکنش‌های ایمنی به انگل‌ها و تخم‌های آن‌ها است و معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد. با این حال، اگر خارش شدید باشد، درمان‌های کمکی مانند آنتی‌هیستامین‌ها یا کرم‌های ضد التهاب می‌تواند کمک‌کننده باشد.

شیوع به دیگران

اگر گال درمان نشود، این بیماری به‌راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود، که می‌تواند منجر به شیوع وسیع‌تری در خانواده‌ها، مدارس یا محیط‌های کاری شود. این امر باعث ایجاد مشکلات اجتماعی و بهداشتی برای جامعه خواهد شد.

تأثیرات روانی و اجتماعی

خارش و ضایعات پوستی ناشی از گال می‌تواند تأثیرات روانی منفی مانند اضطراب و استرس ایجاد کند. همچنین، فرد مبتلا ممکن است به‌دلیل ظاهر ناخوشایند خود از تعاملات اجتماعی اجتناب کند و احساس شرمندگی یا انزوا کند.

آسیب به پوست

خاراندن بیش از حد ضایعات گال ممکن است به پوست آسیب برساند و باعث ایجاد جای زخم یا تغییرات رنگدانه‌ای در پوست شود. این وضعیت می‌تواند مدت‌ها بعد از درمان ادامه یابد.

در نهایت، درمان سریع و مؤثر گال از بروز بسیاری از این عوارض جلوگیری می‌کند. بنابراین، تشخیص زودهنگام و درمان به‌موقع برای پیشگیری از عوارض جدی ضروری است.

جمع بندی

در نهایت، بیماری گال اگرچه معمولاً با درمان‌های ساده و مؤثر قابل کنترل است، اما عدم درمان یا درمان ناقص می‌تواند منجر به عوارضی جدی از جمله عفونت‌های باکتریایی، شیوع بیماری به دیگران و مشکلات روانی شود. بنابراین، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب برای جلوگیری از پیچیدگی‌ها و بازگشت بیماری بسیار مهم است. رعایت بهداشت فردی، شستشوی منظم لباس‌ها و وسایل شخصی و جلوگیری از تماس مستقیم با افراد مبتلا، از جمله راه‌های مؤثر پیشگیری از این بیماری هستند.

سوالات متداول

گال چیست و چگونه منتقل می‌شود؟

گال یک بیماری پوستی عفونی است که به‌وسیله انگل میکروسکوپی به نام “جرب” (Sarcoptes scabiei) ایجاد می‌شود. این انگل به لایه‌های سطحی پوست نفوذ می‌کند و موجب خارش شدید و ایجاد ضایعات پوستی می‌شود. گال به‌طور عمده از طریق تماس مستقیم پوست به پوست منتقل می‌شود، به‌ویژه در مکان‌هایی که تماس نزدیک وجود دارد، مانند خانواده‌ها، خوابگاه‌ها، مدارس یا مراکز نگهداری. انتقال بیماری معمولاً نیازمند تماس مستقیم و مداوم است، زیرا انگل‌ها نمی‌توانند برای مدت طولانی در محیط خارج از بدن انسان زنده بمانند.

علائم اصلی بیماری گال چیست؟

علائم اصلی گال شامل خارش شدید پوست، به‌ویژه در شب‌ها و بروز ضایعات پوستی قرمز، کوچک و برجسته است. این ضایعات معمولاً در نواحی مانند انگشتان دست، مچ‌ها، شکم، کشاله ران و زیر بغل مشاهده می‌شود. در موارد شدیدتر، ضایعات می‌توانند به شکل جوش‌ها و تاول‌های دردناک درآیند. همچنین در برخی موارد، عفونت‌های ثانویه باکتریایی می‌تواند در نتیجه خاراندن بیش از حد و ایجاد زخم‌های پوستی ایجاد شود.

آیا گال درمان‌پذیر است؟

بله، گال کاملاً قابل درمان است. درمان بیماری معمولاً با استفاده از داروهای موضعی ضد انگل مانند کرم پرمترین یا بنزیل بنزوات انجام می‌شود. این داروها به‌طور مؤثر انگل‌ها را از بین می‌برند. در برخی از موارد، پزشک ممکن است داروهای خوراکی مانند آیورمکتین تجویز کند، به‌ویژه در صورتی که گال در مقیاس وسیع‌تری رخ دهد یا فرد دچار عوارض باشد. مهم است که درمان به‌طور کامل انجام شود، حتی اگر علائم بهبود یابد، تا از بازگشت بیماری جلوگیری شود.

درمان گال چقدر طول می‌کشد؟

معمولاً درمان گال با کرم‌های ضد انگل به مدت 8 تا 14 ساعت روی پوست باقی می‌ماند و پس از شستشو، علائم بیماری به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. در اغلب موارد، علائم ظرف 1 تا 2 روز پس از درمان کاهش می‌یابند، اما در برخی از افراد، خارش ممکن است برای چند هفته ادامه یابد. در صورتی که علائم پس از درمان اولیه باقی بماند یا بدتر شود، ممکن است نیاز به درمان دوباره یا استفاده از داروهای متفاوت باشد.

شما می‌توانید در آرین طب خدمات پزشکی و پرستاری در منزل دریافت کنید.

برخی از خدمات ما شامل ویزیت پزشک متخصص در منزل، سونوگرافی در منزل، رادیولوژی در منزل، طب سوزنی در منزل، مشاوره روانشاسی و تغذیه در منزل است.

برای مشاهده همه سرویس های ما به صفحه خدمات مراجعه کنید.

رزرو نوبت و هماهنگی: ۰۹۱۲۰۴۴۶۳۰۸

برای رزرو خدمات پزشکی یا پرستاری در منزل فرم زیر را پر کنید: